Γιώργος Μπίζος: Ο Έλληνας δικηγόρος του Μαντέλα στην δίκη της Ριβόνια

«Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που βρέθηκα στον δρόμο του Νέλσον Μαντέλα. Η επιρροή του στη ζωή μου είναι μεγάλη» λέει ο Γιώργος Μπίζος στην Espresso. «Πρότεινα στον Νέλσον να πει ότι ήλπιζε να ζήσει και να υλοποιήσει τα ιδανικά του αλλά, αν χρειαζόταν, ήταν έτοιμος να πεθάνει. Συμφωνήσαμε σε αυτό. Αυτό που επηρέασε την πρότασή μου ήταν η ιδέα ότι ο Σωκράτης, ο δικός μας φιλόσοφος, ίσως να είχε σωθεί, αν δεν είχε προκαλέσει με τόσο αποφασιστικό τρόπο τους Αθηναίους ενόρκους. Ο Μαντέλα πάντα μας έλεγε ότι πιο εύκολο θα ήταν να μάθουμε να αγαπάμε και πως κανείς δεν γεννιέται ρατσιστής. Ακόμα και τώρα που με δυσκολία περπατάει, δεν εγκαταλείπει τον λαό του. Ξέρετε, ο Μαντέλα δεν θέλει να τον θεωρούν ούτε εθνοσωτήρα ούτε προφήτη αλλά μόνο πιστό υπηρέτη του λαού, ιθαγενών και λευκών. Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε είναι ότι ξέρει να συγχωρεί!». Μιλώντας για την γνωριμία του με τον Μαντέλα τόνισε: «Το 1948 γνώρισα τον Μαντέλα στο πανεπιστήμιο όπου σχεδόν κάθε μεσημέρι μιλούσε στις συγκεντρώσεις εγχρώμων και Ινδών. Γίναμε φίλοι. Είναι δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου. Μου έδινε υποθέσεις για φτωχούς ανθρώπους με λίγα χρήματα και πολιτικές δίκες χωρίς χρήματα. Γίναμε καλύτεροι φίλοι μέσα στους διαδρόμους των δικαστηρίων. Ηταν ένας από τους σημαντικότερους δικηγόρους, όμως σε μια δίκη ο δικαστής τον αμφισβήτησε ζητώντας το πιστοποιητικό του, που φυσικά δεν κουβαλάμε στις δίκες, και δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Πήγα στο ανώτατο δικαστήριο να τον υπερασπιστώ ζητώντας την παραίτηση εκείνου του δικαστή για ρατσιστικούς λόγους, αφού όλοι γνωρίζαμε τον Μαντέλα. Από τότε με αποκαλούν "μονομάχο"».