Κική Δημουλά: «Η Κυψέλη και το φημισμένο κλίμα της ήταν στα χάι του ώσπου έπεσε πάνω της η κατάρα της αντιπαροχής»

Καθώς τις δεκαετίες του '50 και του '60 ήταν πιο κοσμική περιοχή ακόμα και από το Κολωνάκι. «Και πριν απ' αυτές τις δεκαετίες, η Κυψέλη και το φημισμένο κλίμα της ήταν στα "χάι" του. Δεν ξέρω αν το Κολωνάκι έτρωγε τη σκόνη της Κυψέλης, ασκούσε πάντως μία κόσμια, αθόρυβη... αντιπολίτευση. Ώσπου έπεσε πάνω της η κατάρα της αντιπαροχής, της πλέον απάνθρωπης κερδοσκοπικής ανοικοδόμησης. Και τι ευχερείς αποστάτες οι γηνενείς! Πώς εγκατέλειψαν αθρόα την πατρώα τους γη. Γιατί η χρόνια γειτονιά γίνεται ένα είδος πατρίδας. Πολλές εικόνες. Αναφέρω τη γραφικότερη: καλοκαίρι, βράδυ, καθισμένες οι φίλες, σχεδόν έφηβες, στα σκαλάκια κάποιου από τα γύρω σπίτια, υπάκουες στην απαγόρευση οποιασδήποτε άλλης απομακρυσμένης ψυχαγωγίας. Έτυχε να είμαι καλλίφωνη και είχα αναλάβει να θεραπεύω την πλήξη της ακινησίας μας, τραγουδώντας. Χαμηλόφωνα, όπως άλλωστε και διατηρήθηκα. Κι όμως το τραγούδι ακουγόταν ως πέρα, πέρα κι από τη δική μας εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, όπως έδειχναν τα αφανή χειροκροτήματα που έρχονταν από διάφορες ενθουσιώδεις κατευθύνσεις. Ενδεικτικά τα χειροκροτήματα αυτά και της σπουδαίας ακουστικής που είχε η ανεμπόδιστη, ανθρώπινη άπλα της Κυψέλης, αλλά και της... εκκολαπτόμενης φιλοδοξίας μου - πες τα να μη σ' τα πουν! Αυτά τα απαρηγόρητα θυμάμαι». Έφυγε όμως όπως είπε στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» από την περιοχή και εξήγησε τους λόγους. «Πράγματι έφυγα, επιθυμώντας το, μάλιστα. Ίσως για να απαρνηθώ τη συνήθεια που εξελίσσεται σε δεσμό, εξίσου ισχυρό με τους δεσμούς αίματος. Έφυγα ίσως και πιστεύοντας ότι εκτός από το ίδιο υπάρχει και το διαφορετικό, και ότι δεν είναι και τόσο χίμαιρα να το εμπιστεύεσαι. Ίσως κάτι μας ψιθυρίζει ότι μέσα σε μια αλλαγή ίσως βρούμε κάτι που χάθηκε, χωρίς ποτέ να το έχουμε αποκτήσει. Δεν είχα, φαίνεται, ακόμα πάρει στα σοβαρά την προειδοποίηση του Καβάφη: "Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς". Και ιδού που, ενώ έφυγα, επέστρεψα αμέσως σχεδόν και γέρασα -"στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς"-, στην ίδια γειτονιά που με ανάθρεψε, δικαιώνοντας με την επιστροφή μου, αν μη τι άλλο, την παραπάνω προφητεία του Καβάφη».