Νάσος Γουμενίδης: Εικόνες από το τελευταίο ραντεβού με τον Σωκράτη

Τα αδέρφια του φορούσαν λευκό πουκάμισο. Συμβόλιζαν με τον τρόπο τους την αθωότητα και την Ελπίδα. Το μοναδικό φωτεινό κομμάτι μιας μαύρης μέρας. Δίπλα μου από την αρχή μέχρι το τέλος ο συνάδελφος Βασίλης Γραμμένος. Και μέσα στην εκκλησία πολύ φίλοι από το παρελθόν. Συνεργάτες όλοι στην ίδια εκπομπή. Αλλαγμένοι οι περισσότεροι από τον χρόνο αλλά με ένα κοινό. Κόκκινα μάτια και απορία στο πρόσωπο. Σε λιγότερο από είκοσι λεπτά η εκκλησία όπου και παντρεύτηκε το 2003 είχε γεμίσει ασφυκτικά. Ο Δημήτρης Κοντομηνάς με την Ρούλα Κορομηλά, ο Θέμος Αναστασιάδης και πολλά ακόμη στελέχη της εφημερίδας το «Πρώτο θέμα». Ο Γρηγόρης Αρναούτογλού ο Θανάσης Πάτρας ο Πάνος Σόμπολος, ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος και δεκάδες αθλητές του στίβου, παράγοντες του αθλητισμού και φίλοι του Σώκ.
Παντού γύρω μου πλάι μου άνθρωποι σκιές. Μ’ ένα βλέμμα όλοι. Κολλημένο στον Σωκράτη. Στην μητέρα του που αγκάλιαζε την τελευταία αρματωσιά του γιού της, όπως μια μάνα όταν παίρνει στην αγκαλιά της για πρώτη φορά το παιδί της. Δεν υπάρχουν λόγια. Μόνο δάκρυα. Κρατήθηκα. Αλλά για λίγο.
Όλα άλλαξαν μέσα μου όταν είδα τον κουμπάρο του Σωκράτη Κώστα Κεντέρη να πλησιάζει τον φίλο του. Η κραυγή του, το κλάμα του σκέπασε ακόμη και τους ψαλμούς της εξόδιου ακολουθίας. Ο Κώστας δεν επικοινωνούσε. Ήταν αλλού. Το βλέμμα του καρφωμένο. Λίγα μέτρα πιο πέρα και η Φανή Χαλκιά. Δε σταμάτησε ούτε στιγμή να κλαίει και να πίνει νερό. Η ατμόσφαιρά βάρυνε πολύ. Η Βούλα Πατουλίδου έδινε κουράγιο στην Κατερίνα Θάνου. Λίγο πιο πέρα ο παλιός προπονητής, κ. Τζέκος. Δεν άντεξα και ζήτησα από τον Βασίλη να βγούμε έξω. Το ίδιο κάνει και ο Γιώργος Καραμέρος με τον Σπύρο Χαριτάτο. Δεν αντέχουν. Δεν μπορούν να το δεχτούν. Σπάνε και εκείνοι. Προσπαθούν να κρύψουν την θλίψη πίσω από τα μεγάλα μαύρα τους γυαλιά αλλά δεν μπορούν. Το ίδιο και ο προσωπικός φίλος και δικηγόρος του Σωκράτη Γιάννης Μαρακάκης;
Δεν άντεξα να ακολουθήσω μέχρι το νεκροταφείο. Δεν ήθελα να έχω μέσα μου για πάντα την εικόνα του Σωκράτη να φεύγει. Σωκράτη συγχώρα με. Αλλά ήθελα να σ’ έχω στην καρδιά μου όπως τότε. Όταν αδύνατος, ξερακιανός 20άρης με ένα αντιανεμικό μπουφάν τέσσερα νούμερα μεγαλύτερο από το νούμερο σου με καλωσόριζες στην εκπομπή με τις λέξεις «Καλώς τον… Καλώς ήρθες στο ταξίδι αυτό»
Ήρθε η ώρα να σου απαντήσω τώρα «Θα το συνεχίσω και χωρίς εσένα αδερφέ… άλλωστε εσύ θα στήσεις το δικό σου blog... στον παράδεισο»