Εγκαίνια για την έκθεση "Γιάννης Μόραλης" στο Μουσείο Μπενάκη

Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου, στο Μουσείο Μπενάκη και θα διαρκέσει έως τις 5 Ιανουαρίου 2019. Σκοπός της έκθεσης είναι να παρουσιάσει συνολικά το έργο του Γιάννη Μόραλη και να ανιχνεύσει έτσι το οπτικό του σύμπαν. Η διάταξή της είναι χρονολογική και παρακολουθεί τον Μόραλη από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τη δεκαετία του 2000.

Τη χρονολογική-βιογραφική ροή «σπάνε», χωρίς όμως να τη διαταράσσουν, αρκετές θεματικές ενότητες μικρότερου μεγέθους, εκθέσεις μέσα στην έκθεση, αφιερωμένες στο έργο του Σύνθεση Α’ που αποτέλεσε κατάληξη και ολοκλήρωση δεκάδων σχεδίων, προσχεδίων και σπουδών, σε πορτρέτα φίλων και προσωπικοτήτων, στον συνθέτη Μάνο Χατζιδάκι και τους ποιητές Γιώργο Σεφέρη και Οδυσσέα Ελύτη.

Για την έκθεση συγκεντρώθηκαν περίπου 200 έργα ζωγραφικής, ερανισμένα από δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό. Τα έργα συμπληρώνονται και αναδεικνύονται από σχέδια, χαρακτικά, εικονογραφήσεις βιβλίων, συνθέσεις σε κεραμικά πλακίδια, μεγάλου μεγέθους γλυπτά και μικρογλυπτά, κοστούμια και μακέτες σκηνικών από θεατρικές παραστάσεις, πρωτότυπα αρχειακά έγγραφα και φωτογραφίες, συνολικά 400 εκθέματα.

Η έκθεση συνεχίζει και επεκτείνει την πρώτη μεγάλη αναδρομική του Γιάννη Μόραλη στην Εθνική Πινακοθήκη το 1988, προσθέτοντας όλη τη δημιουργική του δράση έως τον θάνατό του και παρουσιάζοντας για πρώτη φορά αυθεντικά κοστούμια από τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και του Ελληνικού Χοροδράματος, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου του που δώρισε στο Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τραπέζης.

Ο επισκέπτης της έκθεσης παρακολουθεί εξελικτικά την πορεία του Γιάννη Μόραλη:

Τα φοιτητικά του χρόνια ως ταλαντούχο φοιτητή στη Σχολή Καλών Τεχνών, τις σχέσεις του με το δάσκαλό του Γιάννη Κεφαλληνό και τη μαθητεία του στο εργαστήριο χαρακτικής, τη συνέχιση των σπουδών του στη Ρώμη και το Παρίσι μαζί με τον επιστήθιο φίλο του Νίκο Νικολάου, τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, την αρχική αναγνώριση από το κοινό, την εκλογή του ως καθηγητή στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, τη σκηνογράφηση παραστάσεων του Ελληνικού Χοροδράματος, του Θεάτρου Τέχνης, του Εθνικού Θεάτρου και τη συνεργασία του με την Ραλλού Μάνου, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Κάρολο Κουν, τη συμμετοχή του στη Biennale Βενετίας του 1958, τη φιλοτέχνηση των όψεων του ξενοδοχείου Hilton, την επίπονη γέννηση των μνημειακών Επιτυμβίων Συνθέσεων του 1958-1962, την έναρξη της συνεργασίας του με την κεραμίστα Ελένη Βερναδάκη με τη δημιουργία συνθέσεων σε κεραμικά πλακίδια για έργα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, την εικονογράφηση των Ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη και τη δημιουργία εξωφύλλων για τις εκδόσεις Ίκαρος και, τέλος, τη στενή του συνεργασία με τη Γκαλερί Ζουμπουλάκη και την είσοδό του στην ώριμη περίοδο της λεγόμενης αφαίρεσης-απλοποίησης των μορφών.

Πηγή φωτογραφιών: NDP