Πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου 2102 για το «Corpus Christi»
Η ομάδα Αrtisan παρουσιάζει το αιρετικό έργο του Terrence Mc Nally μετά τις επιτυχημένες παραστάσεις τον Ιούνιο του 2012 με τις οποίες εγκαινιάσθηκε η νέα εποχή του «Χυτήριου».
Μετά τους Εμιγκρέδες του Σ. Μρόζεκ (1ο βραβείο σκηνοθεσίας στο Βαλκανικό Φεστιβάλ Θεάτρου το 2005) και το «Ένας στους δέκα» του Λ. Βασιλείου (Bραβείο Μέλλοντος στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου στο Σαράγιεβο το 2008), ο Λαέρτης Βασιλείου επιστρέφει σκηνοθετικά, και πάλι με ένα all male cast, αυτή τη φορά με το αιρετικό έργο Corpus Christi του Τέρενς ΜακΝάλι. Καταπιάνεται για άλλη μια φορά με το αγαπημένο του θέμα: τη διαφορετικότητα. Σε μια κοινωνία που παραπαίει ανάμεσα σε χαμένες αξίες και ιδανικά, τι θα συνέβαινε και ποιος θα ήταν ο άνθρωπος στου οποίου το πρόσωπο θα βρίσκαμε τη λύση; Επανεξετάζοντας και αναδημιουργώντας την πιο γνωστή ιστορία του κόσμου, ο Λαέρτης Βασιλείου και η ομάδα ARTISAN μας καλούν να τους ακολουθήσουμε... σε ένα διαφορετικό ταξίδι αυτογνωσίας, έχοντας για μοναδικό όπλο τη φράση: "ΑΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ".
«Corpus Christi» λοιπόν και ΑΚΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ...!
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου:
Η ιστορία δεκατριών νέων, από την εφηβεία στην ενηλικίωση: συναντιούνται σε ένα ταξίδι που χαρακτηρίζει από τους έρωτές, την αγάπη, την τάση τους για καριέρα, τη φιλία που δοκιμάζεται, την προδοσία ως την άλλη όψη της θυσίας.
Κι όμως... σε αυτή την πολύ παλιά και γνωστή σε όλους ιστορία υπάρχει κάτι καινούριο. Γιατί η ίδια Ιστορία άλλωστε αυτό μας αποδεικνύει: ότι η Αλήθεια κάθε φορά κρύβεται (λανθάνει) σε αξίες της εκάστοτε εποχής.
Το «Corpus Christi» λοιπόν για εμάς είναι ένα κείμενο που αφηγείται με καινούριο τρόπο την πιο παλιά και πλέον αμφιλεγόμενη ιστορία για τον Άνθρωπο: σε μία εποχή που περισσότερο από ποτέ παλεύουμε να φιλτράρουμε τα όσα μας έχουν σερβιριστεί ως επίσημη Αλήθεια και ως επίσημη ιστορία και προσπαθούμε να επαναπροσδιορίσουμε την ταυτότητά μας τόσο ως μεμονωμένα όντα ως και ως μέλη ενός συνόλου (κοινωνίας – έθνους) που μεταλλάσσεται... το κλίμα των ημερών, η υποκρισία σε όλα της τα μεγαλεία, η υπερ-κατανάλωση, η ανάγκη να γίνουμε καλύτεροι, η τάση προς αλληλεγγύη, η αμφισβήτηση της Εκκλησίας και του Κράτους, η ανάγκη για να βρούμε τη Φωνή μας.