«Το Μυστικό της Κυρίας Έλεν»: Ένας μονόλογος της Ελένης Ζιώγα

Πολλοί από μας όμως τις αφήνουμε σε εκκρεμότητα. Και είναι αυτή η καθυστέρηση που κάνει τη σημασία ζωτική, ιδιαίτερα όταν οι «εκκρεμότητες» αφορούν σε οικεία πρόσωπα. Σε ανθρώπους του στενού μας περιβάλλοντος στους οποίους δεν είπαμε όσα θέλαμε πραγματικά να πούμε ή απλά δεν προλάβαμε.

Έτσι, πολλές φορές συμβαίνει η ξαφνική απώλεια ενός δικού σου προσώπου να μεγαλώνει την ανάγκη σου να απαντήσεις σε πολλά ερωτηματικά, να πεις όσα δεν μπόρεσες να του πεις όταν ζούσε και να «κλείσεις» τις παρεξηγήσεις μαζί του.

Σε μια ανάλογη «άλυτη υπόθεση» αναφέρεται και το θεατρικό κείμενο της Ελένης Ζιώγα με τίτλο «Το μυστικό της κυρίας Έλεν» που θα παρουσιαστεί για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν σε νέο χώρο αυτή τη φορά, στο Μικρό Παλλάς, από την Τρίτη 5 Νοεμβρίου. Μια παράσταση σε σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, που κατέκτησε το κοινό από την πρώτη στιγμή που παίχτηκε καθώς μιλούσε στο υποσυνείδητο πολλών από εμάς, που τείνουμε να αναβάλλουμε για το μέλλον την επίλυση σημαντικών θεμάτων.

Ένας μονόλογος που περικλείει τρεις γενιές μέσα από τρεις (διαφορετικούς ή διαφορετικά όμοιους) χαρακτήρες. Της συνονόματης γιαγιάς της, του πατέρα της και της ιδίας(που μας τα μεταφέρει υποδυόμενη τη γιαγιά της). Ένας μονόλογος που κρατάει μια μαγική ισορροπία ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το συμβολικό στοιχείο, το χιούμορ και το δράμα. Ένας μονόλογος που τελικά γεφυρώνει ένα χάσμα ανάμεσα στις γενιές μέσα από την απώλεια.

Η παράσταση βασίζεται στο μυθιστόρημα του σημαντικού μας- , θεατρικού κυρίως- νεοέλληνα συγγραφέα Βασίλη Ζιώγα «Όπως τα κούρντισες, Θέ’ μου» (1993), ένα έργο που γράφτηκε από κείνον με σκοπό κυρίως να διαχειριστεί την απώλεια της μητέρας του και να καλύψει το κενό που άφησε μετά τον θάνατό της.

Δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του Βασίλη Ζιώγα, η κόρη του Ελένη Ζιώγα -αποτίοντας τον δικό της φόρο τιμής σ’ εκείνον-ζωντανεύει στη σκηνή μνήμες από τη ζωή της γιαγιάς και του πατέρα της με ένα κείμενο που έγραψε η ίδια , σταχυολογώντας στοιχεία από το μυθιστόρημα του πατέρα της και προσθέτοντας την δική της οπτική στην οικογενειακή ιστορία.

Η Ελένη Ζιώγα (γιαγιά), μία σπάνια, αλλά ταυτόχρονα απλή γυναίκα, που ξεκίνησε σαν φτωχοκόριτσο στα Γιάννενα το 1914, κατάφερε με πολλή επιμονή κι υπομονή να γίνει μία επιτυχημένη αισθητικός. Μέσα από την παρουσίαση της ζωής της γίνονται παράλληλες αναφορές και στα κυριότερα γεγονότα της Ελλάδας κατά τον 20ο αιώνα, ενώ μέσα από αναμνήσεις και flash-back, μαθαίνουμε την ψυχοσύνθεση, τη συμπεριφορά και τον πληθωρικό χαρακτήρα αυτής της γυναίκας. Η «κυρία Έλεν», όπως ήθελε να την αποκαλούν, είχε μία εξαιρετική δύναμη χαρακτήρα, που τη βοήθησε να σταθεί στα πόδια της, να στηρίξει την οικογένεια της παρά τις απώλειες που της στοίχησαν, να βιώσει επανειλημμένα κακουχίες και να κρατήσει επτασφράγιστο ένα μεγάλο μυστικό (από όπου και ο τίτλος της παράστασης) ακόμη κι από τον ίδιο της τον γιο . Ένα μυστικό το οποίο μαθεύτηκε μετά τον θάνατο της.

Σε ένα λιτό και σχεδόν μινιμαλιστικό σκηνικό(το οποίο φέρει την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ζαμάνη) που αποτελείται από τρεις λευκές καρέκλες στη σειρά και μία βαλίτσα που κρατά μαζί της «η κυρία Έλεν» έρχεται στη σκηνή για να διαφημίσει τις θαυματουργές κρέμες της... Και το μυστικό αρχίζει να ξετυλίγεται...

«Συνοδοιπόρος» σε αυτό το ταξίδι στο χρόνο είναι η ονειρική μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα.