Οιδίπους επί Κολωνώ, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη στο Ηρώδειο

Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρεις προχωρώντας,
Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρεις προχωρώντας,
όσο μακριά κι αν σε φέρει ο δρόμος.
Στο δέντρο της σιωπής κρέμονται
οι καρποί της γαλήνης.

Ηράκλειτος

Το νόημα αυτής της τραγωδίας θα μπορούσε να εκφραστεί με το κείμενο που έγραψε ο Α. Σοπενάουερ: «Δεν υπάρχει κάτι σταθερό στην ασταθή ζωή· ούτε ατέλειωτος πόνος, ούτε αιώνια ευχαρίστηση, ούτε εντύπωση που ν’ αντέχει, ούτε ενθουσιασμός που να μην ξεθυμαίνει, ούτε υψηλή ιδέα που να στέκει ακλόνητη σαν κανόνας σ’ ολόκληρη την ύπαρξη. Όλα διαλύονται στον χείμαρρο των χρόνων» και συμπέραινε παρακάτω: «Η ζωή είναι ένα δάνειο που το παίρνουμε από τη γέννησή μας και οι πόνοι και τα βάσανα είναι οι καθημερινοί τόκοι».

Διαβάστε περισσότερα στο culturenow.gr