Σταμάτης Κραουνάκης: « Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια... »
Ο Σταμάτης Κραουνάκης μας μεταφέρει στον κόσμο του Duende.
Ο Σταμάτης Κραουνάκης μελοποιεί Λόρκα στο Θέατρο Τέχνης. Το «duende» είναι μια διάλεξη μετά μουσικής με θέμα το πάθος.Ο ισπανικός όρος «duende» είναι στην πραγματικότητα αμετάφραστος. Το κείμενο του Λόρκα για το «ντουέντε» προέρχεται από τη διάλεξη που έδωσε τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άϊρες. Ο ποιητής δεν πρόλαβε να το δει ποτέ δημοσιευμένο. Σε συνέντευξη που έδωσε ο μουσικοσυνθέτης στο Mytv μίλησε για το «Duende» και πως αποφασίσε να μπει σε αυτή την εμπειρία.
«Κοιτάζαμε με την Κάλμπαρη, μετά το «Βικτόρ» πέρυσι, τι θα κάναμε φέτος. Ήμασταν και οι δύο τρομερά βεβαρημένοι με υποχρεώσεις ο καθένας, άρα δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι μαζί. Έχω εδώ κάποια βιβλία, τα οποία λόγω ραδιοφώνου τα έχω σε καθημερινή χρήση... Δανείζομαι φράσεις ή αποσπάσματα. Ένα βράδυ που μιλούσαμε αργά, είδα το βιβλίο... Της λέω «Duende», μου λέει «Μ' αρέσει». Την ώρα που το είπα σκέφτηκα ταυτόχρονα και τα τραγούδια. Έχω μελοποιήσει δέκα τραγούδια του Λόρκα και σκεφτήκαμε να κάνουμε μία σύνθεση. Περιπέτεια, όμως, είχε και το έργο... Βεβαίως, δεν είμαι πια ένας μη ασκημένος σε αυτό, έχω εμπειρία με μεγάλα κείμενα, αλλά σε μια τέτοια φόρμα ποιητικού κειμένου άρχισα σιγά σιγά να το κατανοώ, δηλαδή να γίνω ο Λόρκα και, με τη λογική ότι αυτή είναι μία διάλεξη, προέκυψε η απλή σκέψη ότι αυτός ο άνθρωπος το είπε πάρα πολύ απλά...» είπε ο Σταμάτης Κραουνάκης.
Σε ερώτηση πώς ορίζεται το «Duende» απάντησε: «Στην πραγματικότητα, μιλάει για την ώρα που παραιτείται ένας καλλιτέχνης από την τεχνική και αφήνει τον άνεμο της τέχνης του να τον παρασύρει σε μια δημιουργία. Αυτό επειδή είναι κάτι που στις μέρες μας νιώθω ότι κυνηγιέται συνέχεια από τους ανθρώπους της τέχνης και ιδιαίτερα από αυτούς που παριστάνουν ότι έχουν duende, ενώ δεν έχουν καθόλου, κυνηγιέται αυτή η έκρηξη του αληθινού».
Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο πιστεύει ότι συμβαίνει αυτό ο Σταμάτης Κραουνάκης είπε: «Γιατί υπάρχει μία παροιμία κατά πληκτική. Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια... Το μονοπάτι της τέχνης όποιος θέλει να το κατακτήσει πρέπει να μάθει τους κανόνες και ταυτόχρονα να τους καταργήσει. Δεν μπορείς να τους καταργήσεις αν ο δικός σου άγριος θεός δεν έχει βρει τον τρόπο με ποια φωνή θα τα πει κάποια φορά. Με την κρυφή, με το ουρλιαχτό, με το χάδι;»