Νιώθεις συνεχώς πιεσμένη; Δοκίμασε να ζήσεις για λίγο άνευ προγράμματος και θα με θυμηθείς!

Ήταν ένα ηλιόλουστο μεσημέρι Δευτέρας όταν μου ανακοίνωσαν πως η περίοδος τηλεργασίας, είχε φτάσει στο τέλος της και πως σύντομα, θα επέστρεφα στο γραφείο και τους γνώριμους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Ομολογώ πως αυτή η ανακοίνωση με έπιασε εξαπίνης, αφού το τελευταίο εξάμηνο εργαζόμουν αποκλειστικά από το σπίτι και είχα μπει στη διαδικασία να αναδιαμορφώσω ολοκληρωτικά τον τρόπο ζωής μου, ενώ το μόνο πράγμα που με συνέδεε με την παλιά μου ζωή, ήταν η απασχόλησή μου, το καθιερωμένο οκτάωρο του γραφείου. Κατά τα άλλα, όλα είχαν αλλάξει, ακόμη και εγώ, αφού το διάστημα που μείναμε σπίτι, έμαθα -επιτέλους- τι σημαίνει να ζεις άνευ προγράμματος.

Για να καταλάβεις τι εννοώ, από την ώρα που το ρολόι του υπολογιστή έδειχνε έξι το απόγευμα, μέχρι την επόμενη ημέρα στις εννιά το πρωί που έπρεπε να είμαι και πάλι μπροστά από τον υπολογιστή, μπορούσα να κάνω -περίπου- ό,τι θέλω, χωρίς να ακολουθώ μία συγκεκριμένη ρουτίνα. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ο χρόνος ήταν με το μέρος μου. Στη σκέψη και μόνο πως επιστρέφοντας στο γραφείο θα ξεκινούσε ο «μαραθώνιος» της καθημερινότητας και θα περνούσα τουλάχιστον δύο ώρες την ημέρα στον δρόμο για να πάω στο γραφείο και να γυρίσω σπίτι, το άγχος μου κορυφωνόταν και με έπιαναν τάσεις φυγής. Αυτές οι τάσεις φυγής, λοιπόν, με οδηγούσαν αργά το απόγευμα στον λόφο του Φιλοπάππου παρέα με την κολλητή μου, να τσουγκρίζουμε τα κουτάκια με την αγαπημένη μας μπύρα και εκείνη να προσπαθεί να με καθησυχάσει λέγοντάς μου πως, «εσύ δεν έλεγες πως κάποια "άνευ” είναι καλύτερα από τα “με”;».

Αυτό που προσπαθούσε να μου θυμίσει με αυτή τη φράση, ήταν κάτι που γνώριζα ήδη καλά: Πως ήταν στο χέρι μου να παρέμενα πιστή σε έναν…άνευ τρόπο ζωής, αρκεί να συνέχιζα να ζω κάθε στιγμή στο «τώρα». Έτσι και έγινε!

Διαβάστε περισσότερα στο Queen.gr