Placebo: Έρχονται στην Ελλάδα

Τώρα, το συγκρότημα επιστρέφει στην Ελλάδα για δύο πολύ ξεχωριστές Rockwave Nights στις 20 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη και στις 21 Ιουλίου στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων!

Είναι αδιαφιλονίκητο: οι συναυλίες των Placebo ξεχωρίζουν για τη ζωντάνια τους, είναι συναρπαστικές! Απλά, έξοχες! Συνδυάζουν την εξαιρετική ροκ ατμόσφαιρα με το συναισθηματικό και δραματικό ύφος. Όλα τα συστατικά είναι εδώ: τα πανίσχυρα riffs, οι σαγηνευτικές μελωδίες και φυσικά, η εντυπωσιακή και τόσο αναγνωρίσιμη φωνή του Brian Molko. Η μουσική τους αγωνιώδης και μυστηριώδης, δυναμική, πέρα από τα συνηθισμένα όρια, σε γραπώνει. Η καθαρή και βαθιά συγκινητική φωνή του Molko προκαλεί ρίγη στους ακροατές, οι κιθάρες βρυχώνται σε κάθε ρεφρέν, σε ένα εμμονικό ουρλιαχτό που αντηχεί δυνατά «θέλω το φάρμακό μου/ δώσε μου το φάρμακό μου». I want my medicine/ Give me my medicine/ I want my medicine (το ρεφρέν του πρόσφατου Happy Birthday In The Sky).

Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τη μουσική των PLACEBO!
Αλλά, πόσα πραγματικά ξέρουμε γι' αυτούς;

Δημιουργήθηκαν το 1994 από τους Brian Molko και τον Stefan Olsdal.

Αρχικά η μπάντα ονομαζόταν Ashtray Heart - από ένα στίχο των Captain Beefheart "she used me as an ashtray heart" και με έμπνευση από τον James Dean «που οι εραστές του έσβηναν τα τσιγάρα τους στο στήθος του» όπως έχει αποκαλύψει ο Stefan σε συνέντευξη του.

Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν δυο εκδοχές για το όνομά τους. Η μια το συνδέει με το εικονικό φάρμακο placebo ή αλλιώς sugar pill - το χάπι που δεν έχει καμία δράση αλλά χρησιμοποιείται μόνο πλασματικά.

Η άλλη κρύβεται στη λατινική λέξη placebo (placebo = θα ευχαριστήσω, μέλλοντας του ρήματος placeo), που στα αγγλικά μεταφράζεται I Will Please δηλαδή θα σε ευχαριστήσω, θα σε ικανοποιήσω (την ίδια ρίζα έχει και η λέξη pleasure, που σημαίνει ευχαρίστηση).

Επιλέχτηκε γιατί είναι τρισύλλαβη, εύηχη. Ο Molko και ο Stefan φαντάστηκαν χιλιάδες οπαδούς, ενωμένους, να φωνάζουν όλοι μαζί, αρμονικά το όνομα της μπάντας, και τους άρεσε...τους «ευχαρίστησε».

Έχουν κυκλοφορήσει 8 studio albums, όλα στο Top 20 στα UK Charts και έχουν πουλήσει πάνω από 11 εκατομμύρια δίσκους.

Τον Ιούλιο του '96 κυκλοφόρησε το πρώτο τους album με τίτλο το όνομά τους, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη Βρετανία και έφτασε στην 5η θέση του UK album charts. Περιείχε 11 κομμάτια, μεταξύ αυτών και το "Nancy Boy"- ένα τραγούδι που έκανε πάταγο στην εποχή του καθώς πραγματευόταν το ζήτημα της ρευστότητας των φύλων. Εκείνη την εποχή το άλμπουμ έγινε χρυσό στην Αγγλία και τη Γαλλία και το παράδοξο είναι ότι το 2013 ξανά έγινε πλατινένιο στην Αγγλία!

Το τραγούδι τράβηξε την προσοχή του David Bowie, ο οποίος τους κάλεσε να ανοίγουν αρκετές από τις συναυλίες του στις αρχές του 1996. Τον επόμενο Ιανουάριο, ο Bowie τους κάλεσε να παίξουν στη γιορτή των 50ων γενεθλίων του στο Madison Square Garden της Νέας Υόρκης. Στο πάρτι έπαιξαν επίσης ο Billy Corgan των The Smashing Pumpkins, ο Robert Smith των Cure και ο Lou Reed.

Από τότε, ο «πατέρας» της glam rock ενθάρρυνε συστηματικά τη δημιουργικότητα των Placebo.Έπαιξαν ξανά μαζί το 1999 στα Brit Awards ερμηνεύοντας ζωντανά το 20th Century Boy.

Ο Molko έγραψε ένα γράμμα στον Bowie μετά τον θάνατο του το 2016. Ήταν ένας όμορφος φόρος τιμής στη φιλία τους: «Όπου κι αν είσαι τώρα, μου λείπεις. Όχι μόνο μου λείπεις αλλά η καρδιά μου είναι ραγισμένη. Ήσουν το είδωλό μου, μετά έγινες μέντοράς μου και φίλος μου. Έμαθα τόσα πολλά από σένα, μόνο και μόνο με την παρουσία σου, τις συζητήσεις που κάναμε και, φυσικά, βλέποντάς σε να ερμηνεύεις. Πάντα είχες χρόνο για μένα. Η μπάντα μου και εγώ ήμασταν πολύ μικροί όταν πρωτογνωριστήκαμε. Παρόλα αυτά, μας πήρες κάτω από τα φτερά σου. Πίστεψες σε εμάς και μας χάρισες τόσες πολλές φανταστικές ευκαιρίες. Χωρίς εσένα, τη στοργή και τη σοφία σου, δεν νομίζω ότι θα βρισκόμουν εδώ που είμαι σήμερα, και ως καλλιτέχνης αλλά και ως άνθρωπος. Για αυτό θα σου είμαι αιώνια ευγνώμων».

Το 2004 στη συναυλία τους στο Wembley Arena εμφανίστηκε μαζί τους, ως guest, ο Robert Smith των Cure. Έπαιξαν μαζί δυο τραγούδια τα: "Without You I'm Nothing" και "Boys Don't Cry".

Το Every You, Every Me είναι μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Placebo. Περιλαμβάνεται στο άλμπουμ Without You I'm Nothing, που κυκλοφόρησε στις 25 Ιανουαρίου 1999 και ήταν το βασικό τραγούδι στο soundtrack του Cruel Intentions (1999) σε σκηνοθεσία του Roger Kumble.

Σε καθένα από τα τρία πρώτα άλμπουμ τους, το συγκρότημα έχει και από ένα κρυμμένο τραγούδι.

Οι Placebo το 1998 εμφανίστηκαν στην ταινία Velvet Goldmine του Todd Haynes. O Brian Molko και ο Steve Hewitt έπαιζαν τα μέλη των Flaming Creatures (o Malcolm και o Billy αντίστοιχα) ενώ ο Stefan Olsdal έπαιζε τον μπασίστα στο γκρουπ της Polly Small.

Για το soundtrack της ταινίας, οι Placebo δημιούργησαν «μία από τις καλύτερες και πιο αστραφτερές ερμηνείες της ταινίας» – τη διασκευή του τραγουδιού του T. Rex «20th Century Boy» ενώ ο Βrian συμμετείχε και στο τραγούδι, «Bittersweet».

Ο Βrian Molko είναι μισός Αμερικανός και μισός Σκωτσέζος, ενώ ο Stefan Olsdal είναι Σουηδός.

Οι Molko και Olsdal πρωτοσυναντήθηκαν στο Λουξεμβούργο - χώρα που και οι δυο αποκαλούν «σπίτι» τους, μιας και έζησαν εκεί μέχρι τα 15 τους - πήγαιναν στο ίδιο σχολείο (στο American International School) αλλά εκείνη την εποχή, δεν ήταν φίλοι και δεν έκαναν παρέα.

Οι δυο τους ξανασυναντήθηκαν τυχαία το 1994, στο σταθμό του μετρό South Kensington στο Λονδίνο. Εκείνη την εποχή, ο Olsdal έκανε μαθήματα κιθάρας και πήγαινε στο σπίτι του όταν συνάντησε τον Molko. Ο Molko, βλέποντας ότι ο Olsdal είχε μια κιθάρα στην πλάτη του, τον κάλεσε να πάει να τον δει σε μια συναυλία του. Μόλις ο Olsdal άκουσε τη φωνή και είδε το πάθος της ερμηνείας του Molko, του πρότεινε να φτιάξουν μπάντα.

Μιας και μεγάλωσε στο Λουξεμβούργο ο Brian μιλά τέλεια γαλλικά. Έτσι οι Placebo έχουν ηχογραφήσει τρία τραγούδια στα γαλλικά, όλα τραγούδια που αρχικά ηχογραφήθηκαν στα αγγλικά: το "Mars Landing Party" που κράτησε και τον αρχικό του τίτλο, το "Burger Queen" που έγινε "Burger Queen Francais", ενώ το "Protect Me From What I Want" έγινε "Protege". -Moi.".

Ο Brian άρχισε να φοράει make-up για τα μαθήματα θεάτρου που έκανε ως έφηβος. Θεώρησε ότι του ταίριαζε και το υιοθέτησε. Από τότε βάφεται πολύ συχνά.

Η μητέρα του Brian είναι πολύ θρησκευόμενη, ενώ ο ίδιος δεν είναι. Το τραγούδι "Blue American" αναφέρεται έμμεσα σε αυτό.

Το συγκρότημα έχει παραδεχτεί ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν αγαπούν τις περιοδείες στις ΗΠΑ είναι γιατί ο Brian σιχαίνεται την αμερικάνικη πολιτική.

Ο Stefan έδωσε στο πρώτο του μπάσο, το όνομα Banana, επειδή ήταν κίτρινο.

O Brian πάλι έλεγε Bertie μια από τις κιθάρες του (μία ροζ Gibson SG-X) που ο Stefan κάποια στιγμή, έσπασε κατά λάθος.

Τo Revenge των Eurythmics ήταν ο πρώτος δίσκος που αγόρασε ποτέ ο Stefan.

Οι Placebo είναι ένα καθαρόαιμο alternative rock συγκρότημα.

Στην αρχή της καριέρας τους, οι κριτικοί κατέτασσαν τους Placebo στην κατηγορία των glam rock ακόμα και των goth rock συγκροτημάτων. Έχουν επιρροές από britpop, post-punk, electronic rock, experimental, progressive ακόμα και industrial rock (χωρίς να παραγνωρίζονται οι επιρροές τους από grunge και punk, ειδικά στις πρώτες τους δουλειές).

«Όταν δημιουργήσαμε το συγκρότημα, δεν ήμασταν της μόδας. Στο Λονδίνο βασίλευε η Brit-pop. Δεν ταιριάζαμε σε καμία μουσική τάση. Πιθανότατα, ο κόσμος να ενδιαφέρθηκε για εμάς επειδή ήμασταν διαφορετικοί. Όλη αυτή η αντίθεση με τους άλλους ήταν απολύτως φυσική για εμάς: δημιουργήσαμε τους Placebo απλώς για να εκφραστούμε», λένε οι ίδιοι όταν θυμούνται για την εποχή που έστηναν τη μπάντα.

Οι καλλιτέχνες που ολοφάνερα επηρέασαν τους Placebo είναι οι: David Bowie, Sonic Youth, The Cure, Pixies, The Smashing Pumpkins, Nirvana, The Smiths, Joy Division, Echo & the Bunnymen, PJ Harvey, The Chameleons, Depeche Mode και Nine Inch Nails.

Ο Josh Homme των Queens of a Stone Age αποτελεί ίνδαλμα για τον Stefan «he is my God / είναι ο Θεός μου» όπως ό ίδιος λέει.

Για περισσότερα από 20 χρόνια το συγκρότημα άλλαζε ντράμερ. Μετά την ηχογράφηση της δοκιμαστικής έκδοσης του ντεμπούτου άλμπουμ, ο Steve Hewitt αντικαταστάθηκε από το Σουηδό Robert Schultzberg, έναν παλιό φίλο του Stefan. Ωστόσο, ο Hewitt επέστρεψε στο συγκρότημα και έπαιξε μαζί τους για σχεδόν δέκα χρόνια. To 2008, νέος ντράμερ ανέλαβε ο Steve Forrest, μέχρι τότε ντράμερ των Evaline, ο οποίος έφυγε το 2015 για να ακολουθήσει τη δική του μουσική καριέρα.

Από το 2015, οι Placebo είναι επίσημα ντουέτο.

Ο Brian ζει στο Λονδίνο από τα 17 του, ενώ πρόσφατα πέρασε πολύ χρόνο στην Bangkok, την οποία θεωρεί μια από τις πιο όμορφες πόλεις.

O Molko συχνά σχολιάζει ότι οι PLACEBO είναι ένα συγκρότημα «από outsiders, για outsiders».

Σε λίγες μέρες οι PLACEBO θα είναι και πάλι εδώ, στην αγαπημένη τους Ελλάδα για δυο βραδιές γεμάτες με την εκκεντρική μουσική τους, τους ποιητικούς στίχους των τραγουδιών τους, τις ριζοσπαστικές ιδέες τους και το βαθύ συναισθηματισμό τους!

Το πιστό ελληνικό κοινό θα τους υποδεχτεί με το ίδιο αμείωτο πάθος με το οποίο τους υποδέχεται εδώ και πάνω από 20 χρόνια!