Χρήστος Ζαμπούνης: «Είχα σκεφτεί να αυτοκτονήσω!»

Όλα αυτά, στη συνέντευξη που ακολουθεί…

Και η ιστορία του ξεκινά, κάπως έτσι: «Ήμουν 20 ετών. Θυμάμαι, έμενα σε ένα ρετιρέ στην Ξενοκράτους. Είχα πιστέψει στην επανάσταση, συμμετείχα σε οργανώσεις, σε πορείες, αλλά, όταν κατάλαβα ότι αυτή η επανάσταση δεν θα γίνει ποτέ, ότι τα όνειρά μου για έναν καλύτερο κόσμο δεν θα γίνουν πραγματικότητα, απογοητεύτηκα τόσο πολύ και είπα να πέσω από το μπαλκόνι».

Όπως προσθέτει, για περίπου ένα μήνα δεν έβγαινε από το σπίτι, υποσιτιζόταν και δεν απαντούσε στο τηλέφωνο. «Έφτανα στο μπαλκόνι, κοιτούσα, δεν έπεφτα... Δεν ξέρω τι με απέτρεψε, μάλλον η δειλία μου. Τότε δεν καταλάβαινα ότι είχα πάθει κατάθλιψη, σήμερα το αναγνωρίζω».

Το 2010 ήταν μια χρονιά κόλαση για τον γνωστό δημοσιογράφο, αφού πέθανε ο πατέρας του, χώρισε με τη γυναίκα του και σταμάτησε τη συνεργασία του με το περιοδικό «Life & Style»: «Έπαθα κατάθλιψη, η οποία είναι ίσως η πλέον διαδεδομένη ασθένεια στη χώρα μας. Ωστόσο, σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά, την σημερινή μου κατάθλιψη τη συγκρότησα. Αυτό είναι από τα καλά της ωριμότητας: Τη δούλεψα, την αντιμετώπισα. Με βοήθησε πολύ και το γράψιμο σ’ αυτό. Τώρα πλέον εξέρχομαι της καταθλίψεως. Είμαι σε μια καλή περίοδο».

Για το διαζύγιό του αναφέρει: «Υπήρχε και υπάρχει αγάπη, αλλά πήραμε διαφορετικές πορείες. Δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε την κοινή ζωή, υπήρχε μια διαφορετική δυναμική μέσα στο ζευγάρι. Κάποια στιγμή, για 10 χρόνια, πηγαίναμε μαζί αλλά, κάποια στιγμή αλλάξαμε δρόμους».

Και συνεχίζει να εξιστορεί γεγονότα από τη ζωή του, σα λογοτεχνική νουβέλα: «Έχω χάσει τον αυτοέλεγχο, έχω παρεκτραπεί, έχω εξοκείλει. Πριν από λίγα χρόνια, μετά έναν αγώνα ΠΑΟΚ - Άρεως στην Τούμπα, απεχώρησα με δυο κατά τα άλλα ευυπόληπτα μέλη της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης. Ήμασταν πάνω στις βέσπες και όλοι γύρω μας φώναζαν ένα σεξουαλικού περιεχομένου σύνθημα για έναν παίκτη του Άρεως που μόλις είχε έρθει, τον Αμορόζο. Δεν βρίζω γενικώς στη ζωή και ειδικώς στο γήπεδο. Όμως, μετά την επίμονη προτροπή των φίλων μου άρχισα να απαγγέλλω το... ποίημα. Αίφνης, από το παρακείμενο αυτοκίνητο, ήταν μία Mercedes, κατεβάζει το παράθυρο μία κυρία με κομοδινί μαλλί και μου λέει “Κρίμα, γράφετε και το σαβουάρ βιβρ!”». Πηγή: Omikron