Ο πρίγκιπας Παύλος στο CNN : " Το σύνολο της χώρας δεν είναι τόσο επιθετικό όσο βλέπετε στις πλατείες"

Και σαφώς ο Παύλος έχει τελειώσει οικονομικές σπουδές αλλά καθώς δεν ζει στην Ελλάδα παρά μόνο λίγες ημέρες τον χρόνο κατά την διάρκεια των διακοπών του, είναι λίγο περίεργο να τον ακούει κανείς να χρησιμοποιεί συνεχώς πρώτο πληθυντικό αλλά και να εκφράζει την άποψη πως η επιστροφή στη δραχμή θα δημιουργήσει μεν πολλά προβλήματα αλλά αφού θα έχεις πιάσει πάτο μετά ξεκινάς μια ανοδική πορεία. Παραθέτουμε το απόσπασμα της συνέντευξης που ανέβηκε στο site του CNN μεταφρασμένο αλλά και αυτούσιο στο video που ακολουθεί.

-Πως πιστεύετε ότι έφτασε η Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση;


“Η ραχοκοκαλιά της χώρας μας – και σε πολλές χώρες- είναι ο δημόσιος τομέας. Έχουμε ένα καλό δημόσιο αλλά με πολλούς υπαλλήλους και με τον καιρό οι κυβερνήσεις στην ουσία άρχισαν να απασχολούν όλο και περισσότερο κόσμο, έτσι μια δουλειά που χρειάζεται 1-2 άτομα για να γίνει σωστά, πλέον γίνεται με 4-5 άτομα. Το 25% του εργατικού δυναμικού μας απασχολείται στο δημόσιο. Δημιουργήσαμε μια μέση τάξη, μια πλασματική μέση τάξη που ζει σε εξαιρετικές συνθήκες.»

-Αυτή η μέση τάξη, απασχολείται κυρίως στο δημόσιο…

«Ναι»


-Και τώρα χάνουν τις δουλειές τους…


«Ναι, χάνουν τις δουλειές τους ή μειώνεται δραματικά το εισόδημά τους.»


-Περιγράψτε μου την ατμόσφαιρα στην Ελλάδα, αυτή τη στιγμή.


«Το σύνολο της χώρας δεν είναι τόσο επιθετικό όσο βλέπετε στις πλατείες. Υπάρχουν πολλοί, καλοί άνθρωποι που θέλουν να δουλέψουν σκληρά και πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή μας σε αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν 10-11 εκατομμύρια κόσμος στην Ελλάδα και 9-10 εκατομμύρια στο εξωτερικό. Όσοι είναι εκτός όλοι ξέρουν καλά ότι δούλεψαν πολύ σκληρά εξασκώντας ελεύθερα επαγγέλματα – από το δικό τους εστιατόριο μέχρι τους εκατομμυριούχους και τους δισεκατομμυριούχους . Στην Αυστραλία, την Αγγλία, την Αμερική, σε όλο τον κόσμο. Και υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα πολύς κόσμος με τέτοια προσωπικότητα, αλλά τους έχει αφαιρεθεί (σ.σ η προσωπικότητα) απλά γιατί τους προσφέρθηκαν δουλειές και αυτοί με τη σειρά τους βοήθησαν να επανεκλεγούν κυβερνήσεις τόσο σοσιαλιστικές, όσο και συντηρητικές και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξουμε. Να επανατοποθετήσουμε, να επαναπροσδιορίσουμε, τον δημόσιο τομέα.»


-Πιστεύετε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια νέα αρχή για την Ελλάδα;


«Το βασικό θέμα είναι το πόση εμπιστοσύνη έχουμε στους πολιτικούς, στην τωρινή κυβέρνηση, στις προηγούμενες κυβερνήσεις ή στις μελλοντικές. Υπάρχει έντονη έλλειψη εμπιστοσύνης σε αυτούς τους ανθρώπους.»


-Και το μέλλον του Ευρώ, πιστεύετε ότι θα συνεχίσει να υφίσταται με τη μορφή που είναι τώρα;


«Η ένταξη στο Ευρώ δεν ήταν απαραίτητα καλή για εμάς (σ.σ τους Έλληνες). Η ζωή έγινε ακριβή, το κόστος ζωής στην Ελλάδα αυξήθηκε, ο κατώτατος μισθός είναι γύρω στα 600 Ευρώ, τώρα θα πέσει στα 300 Ευρώ. Είναι ακριβή η ζωή, πως μπορείς να επιβιώσεις κάτω από αυτές τις συνθήκες; Οπότε η απάντηση είναι οτι πιστεύω ότι θα είναι ένας δύσκολος δρόμος για το Ευρώ και μπορεί στα επόμενα χρόνια να αλλάξει η σημερινή μορφή του.»


-Πιστεύετε ότι η επιστροφή στη δραχμή θα είναι τόσο άσχημη;


«Η επιστροφή στη δραχμή σήμερα θα είναι οδυνηρή και θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Στην ουσία μειώνεις κατά το ήμισυ την οποιαδήποτε καθαρή αξία. Το μόνο καλό θα είναι ότι θα έχεις πιάσει πάτο και θα ξεκινήσεις μια ανοδική πορεία. Ίσως δεν ήμασταν τελείως ειλικρινείς σε σχέση με τα βιβλία μας και τα έξοδα σε σχέση με τα έσοδά μας…»



-Και η ελληνική περηφάνια; Είναι ένα μεγάλο Έθνος με τεράστια ιστορία, αλλά οι τίτλοι ειδήσεων είναι ότι η Ελλάδα απομυζεί την Ευρώπη…



«Οι Έλληνες είναι ένας δυνατός και με αυτοπεποίθηση λαός. Το βασικό πλεονέκτημά μας είναι ότι σκεφτόμαστε ανεξάρτητα, ότι πάντα ξαναστεκόμαστε στα πόδια μας και συχνά δρούμε καλύτερα όταν βρισκόμαστε υπό πίεση. Πιστεύω λοιπόν ότι το μέλλον θα είναι πολύ καλό. Έχουμε σοβαρά προβλήματα και πρέπει να διώξουμε ότι μας βαραίνει, να ξαναμπούμε σε πρόγραμμα. Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει. Στο μέλλον: περισσότερα ξενοδοχεία, περισσότερος τουρισμός, σε πιο υψηλό επίπεδο από αυτό που ήταν μέχρι σήμερα. Οπότε βρισκόμαστε σε ένα ξεκίνημα, με ένα μακρύ δρόμο μπροστά μας, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι μπορούμε να φτάσουμε εκεί. Πρέπει απλά να βάλουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο με σωστό τρόπο.»