Λουκία Λαιμού: Η δήλωση της που θα αναστατώσει την οικογένεια Λαιμού

Η Λουκία Λαιμού έχει γνωρίσει όλο τον καλό κόσμο της αθηναϊκής και όχι μόνο κοινωνίας, σημαντικά ονόματα του επιχειρηματικού στερεώματος. Σε συνέντευξή της δήλωσε πολλά μεταξύ των οποίων πολλά θα δυσαρεστήσουν την οικογένειά της: «Αδιάφοροι. Οι περισσότεροι από αυτούς τους κροίσους κρύβουν μέσα τους μεγάλη μοναξιά και δυστυχία. Τους θυμάμαι παιδί στα πάρτι που έδιναν οι γονείς μου, να ακούνε μουσική, να χορεύουν, να πίνουν, να γλεντούν να μας "αγαπούν" και μου φαίνονταν ολότελα ψεύτικοι. Ήμουν βέβαιη ότι αν ο πατέρας μου τα έχανε όλα και αναγκαζόμασταν να μετακομίσουμε σε ένα υπόγειο στην Αχαρνών, αν το σαλόνι μας άδειαζε από τους υπηρέτες και τα πλουσιοπάροχα δείπνα, κανείς από αυτούς τους "επιστήθιους φίλους", τους οποίους ο πατέρας μου είχε βοηθήσει πολλές φορές και με πολλούς τρόπους, δεν θα έμπαινε στον κόπο όχι να μας επισκεφθεί, αλλά ούτε καν να ρωτήσει αν ζούμε ή αν πεθάναμε. Κάτι που συνέβη κατά κάποιον τρόπο όταν ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή το 2009, ηττημένος από την νόσο Αλτσχάιμερ. Τότε, το μόνο που τους ένοιαζε δεν ήταν η ψυχολογική μας κατάσταση, αλλά τι θα κάναμε με την περιουσία. Το πιστεύεις ότι στην κηδεία του πατέρα μου άτομο της λεγόμενης "υψηλής κοινωνίας" με πλησίασε λέγοντάς μου ότι κάποτε του είχε τάξει ότι θα του άφηνε το αυτοκίνητό του; Εκεί τα είδα όλα. Κι εκεί κατάλαβα ότι ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο σε αυτή τη ζωή. Το χειρότερο είναι να ζεις σαν μαριονέτα, δηλαδή να υπάρχεις , να αναπνέεις και να ζεις μόνο για το χρήμα. Όσο για τους περισσότερους Λαιμούς, λόγω το ότι φέρω το ίδιο όνομα με εκείνους, "νομιμοποιούμαι" να πω ότι θα τους έκανε πολύ καλό αν κατέβαιναν λίγο από τα καλάμια τους. Όσο περήφανη είμαι για το όνομά μου, άλλα τόσο σίγουρη είμαι ότι ένα όνομα δεν είναι αντιπροσωπευτικό της ποιότητας ενός χαρακτήρα. Από τους Λαιμούς έχω ακούσει ασύλληπτα πράγματα όπως "είναι ντροπή να δουλεύει μια Λαιμού"ή μια "Λαιμού δεν νοείται να μιλάει με τον απλό κοσμάκη". Για μένα η δουλειά δεν είναι ντροπή, είναι τιμή. Από την περιουσία του πατέρα μου δεν έχω αγγίζει ούτε ένα ευρώ. Δεν έχω πάει ποτέ στην τράπεζα να σηκώσω λεφτά, δεν είχα ποτέ πιστωτική κάρτα, δεν με ενδιέφερε στο παραμικρό να το παίξω κάτι, σπαταλώντας περιουσίες στα Γκστάαντ και τις Μαλδίβες. Τα χρήματα που μου άφησε είναι για τα παιδιά μου. Μια δικλίδα ασφαλείας, ένα "πάπλωμα σωτηρίας " αν τύχει και η ζωή σταθεί σκληρή απέναντί τους», δήλωσε στην εφημερίδα Πρώτο θέμα.