Μάριος Φραγκούλης: Τα ξενύχτια, οι... αλητείες, οι καταχρήσεις και το bullying

Ένιωσες ποτέ να σε εγκλωβίζει η εικόνα σου;

«Να θες για παράδειγμα να βρίσεις και να σκέφτεσαι τι θα πει ο κόσμος γύρω; Η αλήθεια είναι πως θέλω να διατηρήσω μια σοβαρότητα απέναντι στο κοινό, δεν μου αρέσει να δίνω δικαιώματα... Ίσως αυτό να οφείλεται και στο γεγονός ότι στο σχολείο είχα αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις, βίωσα μπούλινγκ...»

Μπούλινγκ; Για ποιο λόγο;

«Ήμουνα πολύ μικρούλης και τα άλλα παιδιά, τα πιο μεγαλόσωμα, με έσπρωχναν, με δέρνανε... Επίσης, το γεγονός ότι είχαν χωρίσει οι γονείς μου και έλεγα «θα ‘ρθει η θεία μου να με πάρει» ήταν αρκετό ώστε κάποια παιδιά να με κοροϊδεύουν πως δεν έχω μαμά και να με κάνουν να αισθάνομαι διαφορετικός. Ήταν μια τρομερή, ρατσιστική αντιμετώπιση...»

Τα παιδιά είναι αθώα, αλλά μερικές φορές και πολύ σκληρά.

«Ναι, πολύ σκληρά, πάρα πολύ σκληρά. Γι’ αυτό και μεγαλώνοντας ήθελα να είμαι σωστός, σοβαρός, δίκαιος... Χωρίς βεβαίως να επιτρέπω σε κανένα να μου πει ποιος θα είμαι και πώς θα πρέπει να ζήσω τη ζωή μου».

Αλητείες έκανες όταν ήσουν μικρός;

«Φυσικά».

Και καταχρήσεις;

«Εννοείται».

Όπως;

«Και clubbing μέχρι τα ξημερώματα και τρέλες...»

Τη χάρηκες την παιδική σου ηλικία;

«Πολύ. Τη χάρηκα πολύ γιατί η θεία μου και ο θείος μου είχαν μέσα τους μια έντονη ανάγκη να με προσέξουν, επειδή οι ίδιοι δεν είχαν παιδιά και είχαν και την ευθύνη απέναντι στη μητέρα μου και στον πατέρα μου. Συνάμα έβλεπαν κι εμένα που ήμουνα ένα ζωηρό παιδί, αγαπούσε τη ζωή, έσπαγα οτιδήποτε βρισκόταν γύρω επειδή χόρευα, υποδυόμουν ρόλους, τραβούσα τις κουρτίνες...»

Αυστηροί ήταν μαζί σου;

«Ναι, βέβαια. Δεν με άφηναν να κάνω ό,τι ήθελα και εννοείται πως με μάλωναν όταν έκανα ζαβολιές. Αλλά θα έλεγα πως γενικά με είχαν καλομάθει».

Πηγή: philinews