Γιάννης Μπεχράκης: «Είναι μια φωτογραφία που έχει συναίσθημα, είναι το δευτερόλεπτο»

Ήταν έκπληξη για εσάς το βραβείο;

«Είχα πολύ βάσιμες ελπίδες γιατί και με τα προηγούμενα βραβεία αυτής της χρονιάς και με τη γενικότερη αποδοχή των φωτογραφιών της ομάδας ήξερα ότι είχαμε κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Είχα ελπίδες, όμως δεν παύει να είναι μια ευχάριστη έκπληξη».

Εσείς ως φωτογράφοι πιστεύετε ότι έχετε βοηθήσει στο να καταλάβει ο κόσμος την αληθινή διάσταση του προσφυγικού δράματος;

«Τα βραβεία είναι μια επαγγελματική καταξίωση ή μια επανακαταξίωση. Τα βραβεία διαρκούν μία εβδομάδα. Για μένα το σημαντικό και η φιλοσοφία μου είναι το ότι μέσα από τις φωτογραφίες μας γίναμε η φωνή των προσφύγων, η φωνή των κατατρεγμένων. Οι πρόσφυγες έβγαιναν στην παραλία και έρχονταν επάνω μας και μας έβλεπαν κυριολεκτικά σαν σωσίβια. Μας έλεγαν "πείτε σας παρακαλούμε την ιστορία μας, βοηθήστε μας". Πίστευαν ότι λέγοντας εμείς την ιστορία τους με τις φωτογραφίες μας θα τους βοηθούσαμε, και αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Εγώ άρχισα να καλύπτω το Προσφυγικό τον Μάιο, όταν δεν υπήρχαν φωτογράφοι. Μέσα σε λίγο καιρό γέμισε η Ελλάδα εθελοντές για να βοηθήσουν τους ανθρώπους, έγιναν δωρεές, υπήρξε παγκόσμια αντίδραση. Ενα ποσοστό αυτής της ενεργοποίησης έγινε από τις φωτογραφίες. Ηρθαν τόσοι πολλοί και μου είπαν ότι συγκινήθηκαν από φωτογραφίες και ήλθαν. Πόσες φωτογραφίες έγιναν σημαία για να υπάρξει βοήθεια. Εγώ αυτή τη δουλειά την άρχισα και συνέχισα να την κάνω πιστεύοντας ότι μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Οπότε πιστεύω ότι, ναι, έχουμε βοηθήσει πολύ».

Οταν κρατάτε τη φωτογραφική μηχανή σας και απέναντί σας έχετε πρόσφυγες, τι προσπαθείτε να αιχμαλωτίσετε στις εικόνες σας;

«Ποια είναι μια επιτυχημένη φωτογραφία που λειτουργεί σωστά και κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν κάτι; Είναι μια φωτογραφία που έχει συναίσθημα, είναι το δευτερόλεπτο αυτό που θα καταφέρεις να παγώσεις την εικόνα όπου θα συνάδουν το φως, το βλέμμα, η στιγμή. Είναι όλα αυτά μαζί, ένας συνδυασμός για να γίνει δυνατή η φωτογραφία και να στείλει το μήνυμα».

Πηγή: Βήμα