Σε παίρνει και σένα ο ύπνος όποτε βλέπεις ταινία;

Έχει συμβεί σε όλους. Αν όχι σε όλους, στους περισσότερους. Κάπου ανάμεσα στα dolby surround, τις γραμματοσειρές των υποτίτλων και στη θαλπωρή του σαλονιού, τα βλέφαρα ξεκινούν να κλείνουν.

Το προσπαθείς. ΤΟ ΠΟΝΑΣ.

Αν μπορούσες να βάλεις οδοντογλυφίδες στα μάτια σου θα το έκανες. Αλλά δεν μπορείς. Αργά-αργά κυλάς προς τη νύστα, αργά-αργά κυλάς χαμηλά στον καναπέ, στην πολυθρόνα του σινεμά. Νιώθεις τον Μορφέα να σε καλεί με τον ίδιο τρόπο που οι Σειρήνες καλούσαν τον Οδυσσέα από το κατάρτι.

Διαβάστε περισσότερα στο Ratpack.gr