Ο Σπύρος Νιάρχος πυροβολεί μόνο με δίκαννο των 70.000 ευρώ

Από τον 14ο αιώνα η αριστοκρατία του τότε πολιτισμένου κόσμου θεωρούσε το κυνήγι κοινωνική δραστηριότητα, όπου ευγενείς και γαλαζοαίματοι συγκεντρώνονταν για να κλείσουν εμπορικές ή ακόμη και συμφωνίες για ανταλλαγές τεράστιων εκτάσεων. Χρησιμοποιούσαν άλογα και μεγαλόσωμα ή μικρόσωμα λαγωνικά μαζί με μικρά τεριέ για το κυνήγι του ελαφιού, της αλεπούς, του λαγού και του φασιανού, ενώ τα όπλα τους ήταν από τα ακριβότερα και πιο αξιόπιστα.

Πολλά από αυτά κοσμούν τις προσωπικές συλλογές μεγιστάνων που αρέσκονται στο κυνήγι, ενώ το κόστος ενός από αυτά μπορεί να αγγίξει ακόμη και τις 100.000 ευρώ. Στην Ελλάδα είναι γνωστό πως η οικογένεια Νιάρχου έχει τα πρωτεία στο κυνήγι φασιανών, καθώς εξέτρεφε εκατοντάδες στη Σπετσοπούλα. Στον ιδιωτικό παράδεισο του Σταύρου Νιάρχου διοργανώνονταν ημέρες κυνηγιού με καλεσμένους πολύ γνωστά ονόματα του διεθνούς και εγχώριου jet set. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Χριστίνα Ωνάση όταν ήταν μικρή είχε πάθει νευρικό κλονισμό μόλις διαπίστωσε πως οι φασιανοί που πολλές φορές τάιζε ελευθερώνονταν από το κλουβί τους για να τους κυνηγήσουν οι φιλοξενούμενοι του Σταύρου Νιάρχου. Με εξαίρεση την ανιψιά του, όλοι οι φίλοι του χαρακτήριζαν τον φλεγματικό εφοπλιστή «ηρωικό κυνηγό», ο οποίος μετέδωσε την αγάπη του για το κυνήγι και σε κάποια από τα παιδιά του.




Η συλλογή όπλων της οικογένειαw, την οποία χρησιμοποιούν μέχρι και σήμερα τα μέλη της, είναι από τις ακριβότερες στον κόσμο, ενώ ακόμη και τώρα διοργανώνονται ημέρες κυνηγιού, με τον κ. Σπύρο Νιάρχο να προσκαλεί φίλους του από το εξωτερικό και την Ελλάδα προκειμένου να συμμετάσχουν.
Ένα τεχνικό πρόβλημα στο δίκαννο που χρησιμοποιεί, όμως, έχει καθυστερήσει τις συγκεντρώσεις, καθώς, σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Νιάρχος επιθυμεί να κυνηγά με το συγκεκριμένο όπλο. Πρόκειται για ένα πλαγιόκαννο μάρκας Purdue, το κόστος του οποίου αγγίζει τις 70.000 ευρώ και θεωρείται από τα πιο ακριβά αλλά και αξιόπιστα κυνηγετικά όπλα στον κόσμο.




Το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε ανάγκασε τον κ. Νιάρχο να το δώσει για επισκευή και έτσι το όπλο βρέθηκε από την Ελλάδα στην Αγγλία όπου υπάρχει το εργοστάσιο το οποίο παρήγαγε αυτό το μοντέλο. Σύμφωνα με πληροφορίες, το δίκαννο μπλόκαρε και δεν μπορούσε να πυροβολήσει εξαιτίας ενός προβλήματος στον μηχανισμό εκτόξευσης του βλήματος. Το πότε ακριβώς θα είναι έτοιμο το όπλο του κ. Νιάρχου δεν έχει οριστικοποιηθεί και αυτό γιατί χρειάζεται λεπτομερής έλεγχος. Πάντως ο ίδιος δεν σκοπεύει να περιμένει για πολύ ακόμη προκειμένου να ασχοληθεί με το αγαπημένο του σπορ. Άλλωστε στη συλλογή της οικογένειας υπάρχουν και άλλα όπλα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν, αν και το συγκεκριμένο είναι ο «αχώριστος φίλος» του Έλληνα δισεκατομμυριούχου.




Το κόστος επισκευής είναι αρκετά μεγάλο και αυτό οφείλεται τόσο στα ανταλλακτικά όσο και στην επιδιόρ¬θωση που πρέπει να γίνει. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα Purdue τοποθετούνται στην κορυφή των πλαγιόκαννων λειόκαννων του κόσμου, δίπλα στα Boss. Και μπορεί η σχεδίαση του όπλου του κ. Νιάρχου να έχει αμφι¬σβητηθεί από -αισθητικής άποψης- από εμπόρους όπλων, ωστόσο κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει αμφισβητήσει την τέλεια κατασκευή και την αντοχή που διαθέτει. Το θρυλικό όνομα της κατασκευάστριας εταιρείας το κάνει περιζήτητο, ενώ ιδιαίτερα υψηλές είναι οι τιμές των μεταχειρισμένων. Δεν είναι τυχαίο ότι παραμένει το πρώτο από τα πανάκριβα πλαγιόκαννα σε ζήτηση από υπερατλαντικού δ συλλέκτες. Πολλοί είναι και οι επώνυμοι, εκτός από την οικογένεια Νιάρχου, που παρήγγειλαν για να έχουν στη συλλογή τους ένα τέτοιο όπλο. Χαρακτηριστικός, αν και ανεπιβεβαίωτος, ο διάλογος του μεγάλου ανθρωπολόγου Δαρβίνου με εκπροσώπους του Στέμματος της Μεγάλης Βρετανίας, όταν ρωτήθηκε για τη βοήθεια που ήθελε να του παράσχουν στις έρευνές του. Λέγεται ότι το μόνο πράγμα που ζήτησε ήταν ένα πλαγιόκαννο Purdue.
πηγή: πρώτο θέμα