Ντίνα Νικολάου: «Δεν λέω ότι δεν έχω ενοχές»

«Ηταν δύσκολο, αλλά όταν θες κάτι πάρα πολύ το καταλαβαίνουν και οι άλλοι γύρω σου», απαντά δίχως δεύτερη σκέψη και συνεχίζει: «Εκεί είναι το μυστικό. Ποτέ δεν γύρισα να πω στα παιδιά μου "ό,τι κάνω το κάνω για σας, κοιτάξτε πώς σκοτώνομαι και πώς δουλεύω για να είστε εσείς καλά, για να σας μεγαλώσω και να σας σπουδάσω". Αυτό που πάντα τους έλεγα και τους λέω είναι "ευχαριστώ για τον χρόνο που μου έχετε δώσει, για τον χρόνο που σας έχω κλέψει, γιατί τον έχω ανάγκη για να είμαι αυτή που είμαι. Αλλιώς θα ήμουν μισή μαμά, όχι ολόκληρη". Δεν λέω ότι δεν έχω ενοχές.
Υπήρξαν πολλές στιγμές που θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο μαζί τους, αλλά ήμουν ειλικρινής και τα παιδιά εκτιμούν την ειλικρίνεια. Μεγαλώνοντας όχι μόνο άρχισαν να το καταλαβαίνουν, αλλά με πείραζαν κιόλας. Εκεί στα 12-13 που άρχισαν να καταλαβαίνουν μου έλεγαν: "Φαντάσου, μαμά, να μας δημιουργήσεις ψυχολογικά τραύματα και να τα δώσεις όλα στους ψυχολόγους". Γρήγορα, όμως, συμπλήρωναν: "Μη στεναχωριέσαι, μαμά, δεν θα πάμε σε ψυχολόγο, μια χαρά είμαστε!". Μιλούσαμε πάντα. Και για τα καλά και για τα άσχημα. Και όλα λύνονται με συζήτηση γύρω από το τραπέζι» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.