Διονύσης Αλέρτας: «Όταν βγήκα από το νοσοκομείο, μου πήρε έξι μήνες να περπατήσω»

«Στα 18 μου είχα ένα σοβαρό ατύχημα κι έμεινα ένα χρόνο εκτός. Στη συνέχεια αποφάσισα να σπουδάσω και πήγα σε μια σχολή διαιτολογίας. Ωστόσο, έπρεπε να δουλεύω για να την πληρώνω, γιατί οι γονείς μου δεν είχαν τη δυνατότητα. Πήγα σ' ένα βενζινάδικο, σε μια αποθήκη, αλλά δε βρήκα δουλειά. Στη συνέχεια, , πήγα στο ζαχαροπλαστείο και ζήτησα δουλειά για 15 μέρες. Έμεινα δυο χρόνια», λέει στο Hello και μιλά για το ατύχημα και πόσο κομβικό ήταν; «Δε στενοχωριέμαι όταν το σκέφτομαι. Όταν έπεσα με τη μηχανή, πέρασα δυο μήνες στο ΚΑΤ, αλλά δεν είχα συναίσθηση του τι μου είχε συμβεί. Ειδικά από το νοσοκομείο, δεν έχω καμία κακή ανάμνηση. Όλοι με πρόσεχαν, με τάιζαν, φρόντιζαν για το καθετί. Αλλά όταν βγήκα από το νοσοκομείο, μου πήρε έξι μήνες να περπατήσω. Εκεί συνειδητοποίησα τι έχει γίνει. Μετά μου πήρε άλλους έξι μήνες να περπατήσω κανονικά. Το ένα μου πόδι είναι πια πιο κοντό από το άλλο, αλλά ζω μ' αυτό. Το πήρα εγωιστικά και πάλεψα για να είναι λειτουργικό το χέρι μου. Όλη μου τη ζωή δούλευα, από οικοδομή μέχρι οτιδήποτε. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην τα καταφέρω. Επειδή, όμως, δεν ήθελα να μείνω εργάτης, σπούδασα διαιτολόγια και μετά μαγειρική, δουλεύοντας παράλληλα. Ωστόσο, δεν μπορείς να είσαι και μάγειρας και ζαχαροπλάστης. Επέλεξα, λοιπόν, τη ζαχαροπλαστική», καταλήγει.