Δημήτρης Σκαρμούτσος: «Υπήρχε αγάπη για το φαγητό στην οικογένειά μου»

«Όλα αυτά που λένε: «εγώ πάντα ήξερα τι δουλειά θα κάνω». Είναι για μένα λίγο παραμύθι .Υπήρχε αγάπη για το φαγητό στην οικογένειά μου. Όλοι μαγείρευαν. Η πρώτη κουβέντα μετά την καλημέρα, ήταν το: «Τι φαί θα φτιάξεις σήμερα». Φτωχή οικογένεια, ήταν σημαντικό το φαγητό, έπρεπε να ξέρεις πως θα υπάρχει στο τραπέζι. Ο νονός μου ήταν μάγειρας παλιός. Εγώ καμιά σχέση. Πήγα να σπουδάσω οικονομικά στο UCLA και σπούδασα –αλλά δεν είχα λεφτά και έκανα την πρώτη μου δουλειά. Σερβιτόρος. Δεν έκανα όμως. Με έβαλαν στην κουζίνα. Γούσταρα τη γλυκιά αναρχία- όχι τόσο το φαγητό. Μου άρεσε και μου αρέσει που για να βγει ένα πιάτο φαγητό, πρέπει να τα κάνεις όλα... Σκέψου πως σε ένα εστιατόριο μπορεί να έρθουν 300 άτομα μαζί, να φάνε μέσα σε μιάμιση ώρα, τα διαλύεις λοιπόν όλα. Δεν έχει σημασία τίποτα αρκεί να βγει αυτό το πιάτο, να πάει στον πελάτη», λέει στα Παραπολιτικά. Τι πίστευαν οι γονείς για την οικογένεια; «Αυτό που πίστευαν όλοι τότε: Ότι η οικογένεια πρέπει να κρατηθεί πάση θυσία», λέει και καταλήγει: «Πιστεύω πως αν δυο άνθρωποι κάνουν κακό ο ένας στον άλλον πρέπει να χωρίζουν. Τότε οι άνθρωποι παντρεύονταν γιατί έπρεπε. Η μάνα μου έλεγε πάντα με παράπονο: «Εγώ δεν βγήκα ποτέ να δουλέψω». Όμως όταν τη ρώταγα γιατί δεν το έκανε, δεν ήξερε να μου απαντήσει. Έτσι ήταν τότε. Ψάξε βρες. Οι γονείς μου πάντως είναι εξαιρετικοί. Τους αγαπώ. Μας μεγάλωσαν με ό,τι καλύτερο με ό,τι είχαν, βγήκα όμως διαφορετικός. Στα 16 αποφάσισα πως δεν με ενδιέφερε αυτή η χώρα. Έφυγα χωρίς να έχω κάτι»