Ντίνα Νικολάου: Έτσι αποφάσισε να πάει σε σχολή γαστρονομίας

Το Παρίσι, όπου διατηρείς μάλιστα και το εστιατόριο Evie Evane μαζί με την αδελφή σου, πώς προέκυψε;

«Ο αδελφός του πατέρα μου ζει στο Παρίσι 50 χρόνια. Μετά το τέλος των σπουδών μου στη Θεσσαλονίκη έφυγα εκεί για να κάνω μεταπτυχιακό στο μάρκετινγκ. Τότε ήρθα σε επαφή με πολλές εθνικές κουζίνες. Επαθα σοκ. Κατάλαβα ότι οι Γάλλοι δεν τσουβαλιάζουν την κουζίνα τους ως γαλλική, αλλά τη διαχωρίζουν ως τοπική. Είναι άλλη η κουζίνα της Αλσατίας, άλλη της Λιόν... Αυτό με μάγεψε. Πήρα, λοιπόν, το πτυχίο μου και άρχισα να δουλεύω στον θείο μου, ο οποίος είχε μια επιχείρηση prêt a porter και έφτιαχνε φασόν για τον Ιβ Σεν Λοράν και άλλους μοδίστρους, και με τα χρήματα που κέρδιζα αγόραζα βιβλία μαγειρικής»

Πώς και δεν ασχολήθηκες με τη μόδα;
«Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα. Οταν ο θείος μου κατάλαβε πόσο καλή ήμουν στους χρωματισμούς και στα κουμπιά, με έστειλε να βγάλω μια σχολή stylist-modelist. Το έκανα με κέφι. Η μαγειρική, όμως, ήταν άλλο πάθος. Ετσι αποφάσισα να πάω στην καλύτερη σχολή γαστρονομίας, στο Παρίσι, την Gordon Blue. Ξέρεις, η μαγειρική λειτουργεί αρχικά ως ένστικτο, σαν μεγάλη επιθυμία φροντίδας, περιποίησης και αποδοχής. Οσο για την επαγγελματική μορφή της, χρειάζεται μεθόδευση, οργάνωση, πάρα πολλή δουλειά και γνώση»

Και πώς τα πήγες;
«Περίφημα! Θα σου πω ένα περιστατικό για να καταλάβεις. Κάναμε μαθήματα για τις ζύμες και οι Γάλλοι, που είναι εκπληκτικοί σ’ αυτόν τον τομέα, χρησιμοποιούν κατά κόρον το βούτυρο. Γύρισα, λοιπόν, και είπα στους καθηγητές ότι εμείς στην Ελλάδα κάνουμε ζυμάρι για τις πίτες μας με ελαιόλαδο. Εκείνοι τότε με κοίταξαν με δυσπιστία, αλλά μου ζήτησαν να τους δείξω. Πήρα κι εγώ τον πλάστη μου και έφτιαξα κάτι φύλλα εκπληκτικά. Για να μη σ' τα πολυλογώ, βρέθηκα να κάνω αυτή την επίδειξη σε όλες τις τάξεις της σχολής και να διδάσκω ελληνική μαγειρική σε Γάλλους, Κινέζους, Βραζιλιάνους...», λέει η ίδια στην espresso.