Πέτρος Ξεκούκης: «Πιστεύω στην ευλογία του Θεού»
Τι κάνει έναν ηθοποιό να μην έχει δουλειά, όταν έχει αποδείξει το ταλέντο του και μάλιστα με πολλές επιτυχίες; Τι πιστεύει γι αυτό ο Πέτρος Ξεκούκης;
«Είναι οι συγκυρίες. Πιστεύω στην ευλογία του Θεού. Ο Θεός με έχει ευλογήσει, εκεί ελπίζω. Πριν προλάβει να τελειώσει η μία σεζόν, έχω υπογράψει για την άλλη. Εκτός από την περιοδεία που κάνω τώρα, με το έργο «Γοργόνες και Μάγκες», κάνουμε κι ένα άλλο του Γιώργου Βάλαρη, το «Όσο υπάρχουν άγγελοι», που έχει γράψει με τον Στέλιο Παπαδόπουλο, το σκηνοθετεί ο Γιώργος Ματαράγκας και είμαι δίπλα στην Όλγα Πολίτου, τον Τάσο Κωστή, τη Ρέα Τουτουνζή. Το χειμώνα θα είμαι στο έργο «Μαριχουάνα Stop», με τον Τόλη Βοσκόπουλο, και στην επιθεώρηση με τον Γιώργο Κωνσταντίνου. Ό,τι γίνεται είναι θέλημα θεού, Δεν παραβιάζω τις αρχές και τις αξίες μου με τίποτα, μου είναι αδιανόητο. Πάνω απ' όλα είναι οι οικογενειακές μου αρχές, η πίστη μου στον θεό και, το κυριότερο, προς την πατρίδα. Καμαρώνω γιατί είμαι Έλληνας και ορθόδοξος χριστιανός. Αυτή τη στιγμή συμπάσχω πάρα πολύ...» τόνισε στο Λοιπόν.
- Τι εννοείτε;
«Ο Έλληνας έχει δύο πνεύμονες, το Αιγαίο και τη Μακεδονία. Δεν μπορεί να τα χάσει. Παρακολουθώ να δω τι θα γίνει με το Σκοπιανό, με όλα αυτά... Τα δύο φανταράκια, οι αξιωματικοί μας, που είναι ήρωες και βρίσκονται αυτή τη στιγμή κλεισμένα στην Τουρκία... ας μη βασανίζονται, δεν παύει να είναι στα χέρια των Τούρκων. Όσοι λένε «των φίλων Τούρκων» πιστεύω ότι γελιούνται. Ο Τούρκος δεν υπήρξε ποτέ φίλος του Έλληνα, ούτε και θα γίνει ποτέ. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τις χαμένες πατρίδες μας. Έτσι χάσαμε την Ίμβρο και την Τένεδο. Πρέπει να πιστεύουμε σε μια Ελλάδα που πρέπει να κρατηθεί και να μείνει. Η ιστορία είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, άμα τη χάσουμε, τελείωσε.»
-Πότε σε εξέπληξε η ζωή θετικά ή αρνητικά;
«Πάντα περίμενα το καλύτερο. Μια μεγάλη έκπληξη επαγγελματικά ήταν η γνωριμία μου με τον Μανούσο Μανουσάκη, με τη μεγάλη επιτυχία στα σίριαλ «Ψίθυροι καρδιάς» και «Άγγιγμα ψυχής». Ως κωμικός που έκανα πάντα κωμικούς ρόλους, εκεί με πήρε ο Μανούσος και μου έδωσε δραματικούς, έτσι κάνει πάντα, γιατί πίστευε ότι είμαι δραματικός ηθοποιός. Ο κόσμος θα κρίνει αν είμαι καλός. Εμείς οι κωμικοί, όταν υποδυθούμε ένα δραματικό ρόλο, ο κόσμος πάσχει μαζί μας, μας συμπονεί.»