Μια μέρα με την Μαρία Εκμεκτσίογλου στην Κωνσταντινούπολη

Η Μαρία λειτουργεί με τους ανθρώπους με μια απίστευτη αγνότητα συναισθημάτων λες και όλοι είναι φίλοι της. Μόλις φας μαζί της την πρώτη μπουκιά από τα εδέσματά της τότε όλα τα μυστικά σου με ένα μαγικό τρόπο ξετυλίγονται στο τραπέζι ανάμεσα στα καλαμαράκια, το μέλι, τον παστουρμά και τις μαρμελάδες της.

«Η Μαρία της Πόλης» όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν τα Τούρκικα δημοσιεύματα, πολλά εκ των οποίων κοσμούν και τους τοίχους του εστιατορίου της στην περιοχή του Ετιλέρ, δε σταματάει να σου λέει τη φράση: «να σου κάνω κάτι να φας;» λίγα λεπτά αφού έχεις αφήσει το πιρούνι.Στην Μαρία δεν αρέσει το τραπέζι να είναι άδειο. Πρέπει να έχει πάντα φαγητό και εσύ πρέπει να τρως. «Ο κήπος της Μαρίας», όπως λέγεται το εστιατόριό της, είναι γεμάτος από ζαρζαβατικά και μυρωδικά που καλλιεργεί η ίδια. Όσα χρειάζεται για τις νοστιμιές της βρίσκονται σε αυτόν τον κήπο.

Την βρήκαμε βραδάκι με το κέφι στο μαγαζί της να είναι στα ύψη. Με το κλασικό μαντήλι στο κεφάλι της, ανοίγει την αγκαλιά της και σε πηγαίνει από τραπέζι σε τραπέζι να σε γνωρίσει σε φίλους της. Μια Τουρκάλα τραγουδίστρια ερμήνευε γνωστές ελληνικές επιτυχίες. Στο κέντρο του εστιατορίου της, Τούρκοι και Έλληνες αγκαλιασμένοι λικνίζονταν σε ελληνικούς ρυθμούς. Επιχειρηματίες, μοντέλα, τραγουδιστές, ηθοποιοί αλλά και τουρίστες από την Ελλάδα που πάνε στο μαγαζί για να τη δουν από κοντά και να την αγκαλιάσουν βρίσκονται καθημερινά στο εστιατόριό της.

Στο διπλανό από εμάς τραπέζι υπήρχε μια γυναίκα από την Βόρεια Ελλάδα που είχε έρθει στην Κωνσταντινούπολη μόνο και μόνο για να κάνει τα γενέθλιά της στο εστιατόριο της Μαρίας. Στην αρχή το βρήκαμε υπερβολικό μετά από μερικές ώρες μαζί της ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Όποιος την γνωρίσει τη νιώθει φίλη του. Την αποκαλούσαμε «Λωξάντρα» και εκείνη με τα μεγάλα μάτια της χαμογελούσε και μας έλεγε συνέχεια να σταματήσουμε να την πειράζουμε. Η Μαρία είναι αυτό που βλέπεις. Πληθωρική, με απίστευτες εμπειρίες ζωής και φίλους, απλή, με λατρεία στην κουζίνα και τους φίλους της, όπως ο παραγωγός της, Μιχάλης Δεναξάς. Όταν ξεκινάς να μιλάς μαζί της δεν καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα περνάει η ώρα. Η κουβέντα δεν έχει ποτέ ροή.

Η ζωή της είναι συνυφασμένη με την μαγειρική. Σου γεμίζει το κεφάλι με συνταγές. Αλλά μαζί με τη συνταγή έχει συνδυάσει και ένα μέρος σημαντικό της ζωής της. Εκεί που μιλάς για το γεμιστό καλαμάρι ή για την μαρμελάδα ντομάτας η Μαρία σε μεταφέρει στα γυρίσματα της εκπομπής και περίεργα περιστατικά που συνέβησαν, στο Πανεπιστήμιο που διδάσκει, στους πρώην συζύγους της ,στα παιδιά της, που είναι συνέχεια μαζί της, ειδικά ο Πασχάλης που είναι το δεξί της χέρι στο μαγαζί. Μόλις σε συμπαθήσει ανοίγει την καρδιά της με την ίδια ευκολία που ανοίγει φύλλο για πίτες. Σου μιλάει πολίτικα και σε κάνει να αγαπήσεις αυτή την πόλη ακόμη και αν τη βρίσκεις αδιάφορη. Σε πηγαίνει σε μέρη «μυστικά» για να δεις την πόλη της μέσα από τα δικά της μάτια και να την αγαπήσεις και πραγματικά το καταφέρνει και τόσο απλά καταλαβαίνεις πόσο της ταιρίαζει η προσφώνηση "Μαρία της Πόλης".