Θωμαή Απέργη: Αυτός είναι ο αγαπημένος της προορισμός

«Tι να πρωτοθυμηθώ, δεν ξέρω! Οι αναμνήσεις καταλαμβάνουν όλες τις αισθήσεις αφειδώς, υπερισχύει γενναιόδωρα βέβαια η όσφρηση. Πρώτα-πρώτα, ήδη από το κατάστρωμα, ο αέρας που με ανέθρεψε φέρνει στη μύτη μου λιβάνι και θυμάρι που ανακατεύονται μαγικά με τη μυρωδιά απ’ τα βρεγμένα αρμύρια. Αχ! Αυτά τα αρμύρια πέρασαν χρόνια για να καταλάβω πόσο οικειοθελώς υποτάχθηκαν σ’ αυτό τον αέρα του νησιού μου, της Τήνου, όπως εγώ την έζησα –όπως αυτή με γαλούχησε στην ποιότητά της, όπως εγώ θέλω να τη θυμάμαι όσο βρίσκομαι με πόνο και κόστος– μακριά της.
Πλησιάζω λοιπόν αχόρταγα το λιμάνι, και ευθύς έρχονται εικόνες, πρώτα της μάνας, της δικιάς μου, και Εκείνης, της μάνας όλων, της Παναγίας μας. Ύστερα βοκαμβίλιες μοβ, περιστεριώνες περίτεχνα φτιαγμένοι – οι δε παλαιότεροι είναι το κάτι άλλο, πέτρα και μάρμαρο μαζί παντρεμένα με υπέρθυρα, χίλια δυο ξωκλήσια λευκά και μπλε σκορπισμένα σ’ όλο το νησί όπως οι λίθοι στο χωριό Βωλάξ, ακανόνιστοι και επιβλητικοί. Τα χωριά του νησιού μου Τριαντάρος, Κτικάδος, Αρνάδος, Υστέρνια, Πύργος, Καρδιανή, Σμαρδάκιτο, Πάνορμος και άλλα τόσα πανέμορφα και διαφορετικά, αν δεν τα επισκεφτεί κανείς δεν έχει γνωρίσει την Τήνο αληθινά!Έπειτα έχω στον ουρανίσκο μου τα ξεροτήγανα και τις παστελαριές στα λεμονόφυλλα – κέρασμα στα μοναδικά μας πανηγύρια–, τη χοιρινή λούζα και το τηνιακό μας τυράκι, τις φουρτάλιες, τη μαστίχα που μαζεύαμε και καθαρίζαμε με τον παππού μου, τα σύκα και τα σαλιγκάρια! Αχ, θυμάμαι τόσα πολλά, τόσες εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, όσο για τους ήχους... Αυτός ο βοριάς τις περισσότερες φορές λυσσομανά, άλλες πάλι είναι γλυκός αφήνοντάς μας στην ησυχία των σκέψεών μας. Για μένα οι ήχοι της Τήνου ήταν και είναι αυτός ο βοριάς και η μουσική μου.Θα μπορούσα να πω πάρα πολλά για το νησί μου, όμως θέλω να τη γνωρίσετε με τα δικά σας μάτια, να τη γευτείτε με τις δικές σας αισθήσεις. Νιώθω ευλογημένη και περήφανη που μεγάλωσα εκεί μ’ αυτό τον ταπεινό και αξιοπρεπή τρόπο, δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Στην Τήνο επικρατεί η ευλογία σ’ όλο της το μεγαλείο, συγκερασμός απλότητας, λεβεντιάς και μετριοφροσύνης, κορυφαία αντίθεση όταν βρίσκεσαι δίπλα και απέναντι στην έξαλλη Μύκονο. Κάθε φορά που το ταξίδι μου τελειώνει και επιστρέφω στη σαρκοφάγα Αθήνα αδημονώ να επιστρέψω πάλι, δύσκολος ο αποχωρισμός, έχει όμως τόση αγάπη και εκτίμηση μέσα του αυτό το πήγαινε-έλα!» αναφέρει στο AthensVoice η Θωμαή Απέργη.