Τα δάκρυα του Ντάνου μπροστά στους συντοπίτες του: «Δεν κέρδισα εγώ, κερδίσαμε μαζί!»
Με εμφανή συγκίνηση αλλά και πολλή χαρά έπεσε στην αγκαλιά των Σκιαθητών χθες κατά την άφιξή του στο νησί του, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, ή Ντάνος αν προτιμάτε...
Ο μεγάλος νικητής του Survivor κρατώντας ανά χείρας το έπαθλό του και φανερά συγκινημένος αγκάλιασε όλους όσοι τον πλησίασαν και αμέσως μετά μίλησε για την απίθανη εμπειρία που είχε στο παιχνιδί. Διαβάστε τι είπε και δείτε και το βίντεο παρακάτω...
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εσάς που με στηρίξατε και με έχετε τιμήσει στον μεγαλύτερο βαθμό που μπορεί κάποιος να τιμήσει κάποιον. Να ευχαριστήσω όλους τους Έλληνες που με στήριξαν από την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο, γιατί έχω λάβει πολλά email και από την ομογένεια.
Εγώ πήρα μια απόφαση να κάνω μια στροφή στα επαγγελματικά ξαφνικά και τελικά αν δεν ρισκάρεις δεν κάνεις τίποτα. Στην αρχή ήταν η προσαρμογή, αλλά όσο περνούσε ο καιρός, λίγο η πείνα, λίγο οι συνθήκες που αντιμετώπισα δεν ήταν εύκολο. Ας πούμε το ψάρεμα που βλέπατε δεν ήταν για να φάμε εμείς με τους συμπαίκτες μου, ήταν κάτι που είχα κάνει με τους φίλους μου. Τα παιχνίδια, αν θέλετε να ξέρετε την αλήθεια, σκεφτόμουν στο παρκούρ είτε τις πλάκες, είτε όταν έτρεχα τον χειμώνα κι έκανα προπόνηση και πατούσα πάνω στα παγκάκια στη Σκιάθο...
Σκεφτόμουν τέτοια γιατί το παιχνίδι αυτό δεν ήταν απλά ένα παιχνίδι. Και να φάμε έπρεπε, αλλά και να μπορέσουμε να επιβιώσουμε από όλο αυτό το πρόσωπο που είχε και η ζούγκλα εκεί και ο κάθε άνθρωπος ο οποίος διαφοροποιήθηκε εξαιτίας των συνθηκών. Δεν πειράζει όμως. Δεν έχω καμία κακία σε κανέναν να ξέρετε, πραγματικά, γιατί η πίστη που έχουν αναφέρει πολλοί για λογαριασμό μου, όντως μπορεί να πετύχει πάρα πολλά πράγματα. Πιστεύοντας σε κάτι το οποίο έχετε ιερό, μπορείτε να πετύχετε πάρα πολλά πράγματα και να μη χρειαστεί να κάνετε κακό σε ανθρώπους για να πετύχετε αυτό το στόχο που έχετε. Ότι και να σας κάνουν δεν χρειάζεται να κάνετε το ίδιο γιατί αυτό που μπορούμε να αλλάξουμε εμείς είναι μόνο ο εαυτός μας. Χρειάζεται λίγη περισσότερη υπομονή σίγουρα και την πίστη μας.
Σίγουρα μέτρησε και το αγωνιστικό μου πρόσωπο, αλλά λίγο πολύ όλοι με έχετε εμπνεύσει. Όταν κάποιος ζει σε τέτοιες συνθήκες ανακαλύπτει τον πραγματικό εαυτό του και όχι αυτόν που ίσως κάποιοι προσπαθούν να περάσουν και με τη μάζα να καταφέρουν πράγματα τα οποία δεν έχουν ουσία. Γι’ αυτό αν έχουμε καταφέρει κάποια παιδιά να ασχολούνται λίγο περισσότερο με το παρκούρ έξω από ότι με το διαδίκτυο, θα ήταν η μεγαλύτερή μου χαρά.
Δεν κέρδισα εγώ, κερδίσαμε μαζί, γιατί τα πιστεύω που έχω εγώ νομίζω ότι όλοι έχετε μέσα σας κάτι ανάλογο. Το σημαντικό δεν είναι να πετύχεις -γιατί θα μπορούσα να είμαι εδώ με το τρόπαιο και να έχω αλλάξει σαν άνθρωπος- κατάφερα να μην αλλάξω σαν άνθρωπος και να μπορώ να μιλάω σε εσάς και σκιαθίτικα και να είμαι πάλι εδώ ανάμεσά σας γιατί θέλω έναν έναν να σας δω, να μιλήσουμε για όλα τα ερωτήματα που έχετε και να το γιορτάσουμε όλοι μαζί.»