Γιώργος Λιάγκας: «Από το να ζουν λοιπόν εκεί τα φαντάσματα του Ωνάση καλύτερα να ζει ένας σύγχρονος εκπρόσωπος της χλιδής και του χρήματος»

«Στην είδηση της πώλησης του Σκορπιού σε Ρώσο μεγιστάνα, για ακόμη μία φορά, η κοινή γνώμη της χώρας διχάστηκε. Δεν σεβάστηκε τη διαθήκη του παππού της, ξεπουλάμε τον τόπο και πολλά άλλα έστησαν τον χορό των απόψεων. Δεν καταλαβαίνω, όμως. Γιατί να μας πειράζει η πώληση ενός νησιού -που είναι και παραμένει ελληνικό- σε έναν Ρώσο, αφού έτσι κι αλλιώς ιδιωτικό ήταν, με δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και χωρίς δυνατότητα πρόσβασης; Γιατί δεν μας πειράζει, ας πούμε, η πώληση ενός πιο προσεγγίσιμου ελληνικού νησιού, της Οξειάς, λίγο πιο κάτω στο Ιόνιο, σε Άραβα μεγιστάνα; Επίσης, δεν καταλαβαίνω πώς οι θορυβημένοι πατριώτες δεν θίγονται απ' το ότι η χρυσή κληρονόμος έχει ρίξει μαύρη πέτρα και ποσώς ενδιαφέρθηκε για την καταγωγή της ή για τον Σκορπιό και θίγονται απ' το ότι τον πουλάει. Άσε το άλλο. Διαφωνείς... Ρώτησες, κύριε, τους κατοίκους των γύρω νησιών -της Λευκάδας, του Μεγανησίου, του Καλάμου, του Καστού- που παρακαλάνε να αποκτήσει και πάλι ζωή η γειτονιά; Να ανακτήσει κάτι από το χαμένο της γκλάμουρ, τότε που το Ιόνιο μαγνήτιζε το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Και μαζί μ' αυτό, να εκτιναχθεί και πάλι η αξία των περιουσιών τους στα ύψη. Σε χαλάει, δηλαδή, να έρχεται ο Ρώσος κροίσος, να βάζει τη σκαφάρα του στην τσαμαδούρα που έδενε η θρυλική «Χριστίνα» και να φιλοξενεί στο νησί όλους τους πλούσιους και διάσημους φίλους του; Σε τι έχει να χάσει απ' αυτό η Ελλάδα;», γράφει στη Real και καταλήγει:
«Έτσι κι αλλιώς, ο Σκορπιός δεν πρόκειται να καταλήξει ποτέ σε ελληνικά χέρια. Από το να ζουν λοιπόν εκεί τα φαντάσματα του Ωνάση και του γιου του Αλέξανδρου, της Κάλλας και της Τζάκι, αν ξεπεραστούν τα νομικά προβλήματα, είναι μάλλον καλύτερα να ζει ένας σύγχρονος εκπρόσωπος της χλιδής και του χρήματος. Όλοι οι υπόλοιποι, ούτως ή άλλως, πάντα και μόνο θεατές θα είμαστε»