Όλα όσα δεν γνωρίζουμε για τη Δανάη Στράτου

αλλά όσοι ασχολούνται με την τέχνη την γνωρίζουν αρκετά χρόνια.
Το περιοδικό You δημοσίευσε μια συνέντευξή που είχε δώσει παλιότερα στο περιοδικό Glow και μέσα από αυτή μπορούμε να την γνωρίσουμε καλύτερα.
«Γεννήθηκα στην Αθήνα οι μια οικογένεια γυναικυκρατούμενη. Έχω τέσσερα αδελφές οπότε υπολογίστε ότι μαζί με τη μητέρα μου, ο πατέρας μου ήταν αντιμέτωπος με έξι γυναίκες. Εγώ είμαι η μεσαία στην οικογένεια αλλά και πρώτη κόρη του πατέρα μου. Από μικρή ήμουν αγοροκόριτσο και άτακτη, όμως κι αυτή που περισσότερο βοηθούσε τον πατέρα μας. Μου άρεσε να οδηγώ αυτοκίνητα, μηχανάκια, βάρκες καθώς και να ιππεύω άλογα από πολύ μικρό παιδί και πάντα είχα έντονη την αίσθηση της περιπέτειας. Μεγάλωσα στο κέντρο της Αθήνας στην Πλάκα, σ' ένα περιβάλλον όπου η τέχνη έπαιζε καθοριστικό ρόλο, καθώς η μητέρα μου, που είναι γλύπτρια, δούλευε πάντα κοντά μας έχοντας το εργαστήριο της στο άμεσο περιβάλλον μας. Τα γλυπτά της μεγάλης κλίμακας γέμιζαν το χώρο, οπότε από μικρή βίωσα τη δημιουργία ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και σαν κάτι που είχε μεγάλη αξία και ήταν σοβαρό», εξήγησε για τα παιδικά της χρόνια και το πώς η ζωγραφική μπήκε στην ζωή της. «Είχα δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ περισσότερο. Τον σύζυγο μου, Γιάνη Βαρουφάκη, τον γιο μου Νικόλα και την κόρη μου Εσμεράλδα. Η αγάπη μου για τη δημιουργία ξεκίνησε από μικρό παιδί καθώς έπαιζα φτιάχνονται μικρά · γλυπτά και κατασκευές απ' ό,τι υλικά έβρισκα στο εργαστήριο της μητέρας μου. Το πρώτο μου γλυπτό ήταν μια μικρή, ανθρώπινη φιγούρα που έφτιαξα χρησιμοποιώντας ένα ξυλάκι παγωτού, εφημερίδα και γύψο, σε ηλικία 4-5 χρόνων .Η διαφορά μου με τ' άλλα παιδιά ήταν ότι όσο μεγάλωνα τόσο περισσότερο ένιωθα την ανάγκη να συνεχίσω να το κάνω, πεπεισμένη ότι ήταν πολύ σημαντικό πράγμα», θυμάται η Δανάη Στράτου και συνέχισε: «Έχω περάσει αρκετούς κινδύνους και περιπέτειες κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου ανά τον πλανήτη για την υλοποίηση των έργων μου».
Τέλος, η Δανάη Στράτου είπε για την διεθνή αναγνώρισή της. «Μ' έχει κάνει να νιώθω πιο άνετα στο να λέω ''όχι'' σ' εγχώριους συμβιβασμούς που έτσι κι αλλιώς θ' απέρριπτα. Σχεδιάζω να κάνω ένα land art στο Τέξας, στα μέρη που γυρίστηκε το Jango Unchained του Tarantino. Αυτή την εποχή προσπαθώ να καθιερωθώ ως εικαστικός στην Αμερική»