Χρήστος Ζαμπούνης: «Γονάτισα, αλλά δεν λύγισα»

Σε συνέντευξή του στο Thema People, αναφέρθηκε εκτενώς στα προβλήματα που αντιμετώπισε ο ίδιος και τη λύση που προτείνει σε όλους.

-Τα ναρκωτικά, η διαφθορά, η μαστροπεία υπάρχουν σήμερα στη Μύκονο;

Υπάρχουν, αλλά πέρα απ' αυτά κερδίζει το καλό. Δηλαδή ο έρωτας, η αγάπη, ο μυκονιάτικος αέρας που σε κάνει να ερωτεύεσαι αλλά και να πηγαίνεις στο νησί.

- Εσένα πόσο σε άλλαζε η κρίση;

Έζησα 15χρόνια στο Παρίσι. Εκεί είχα την τύχη να ζήσω μια ονειρεμένη ζωή που δεν τη φανταζόμουν. Δούλεψα και συναναστράφηκα με την υψηλή κοινωνία, έγραψα στο «Ρoint de Vue», που ειδικεύεται στις βασιλικές οικογένειες, στο «Paris Match», στη «Figaro>, στο «Magazine», συνεργάστηκα με φωτοειδησεογραφικά πρακτορεία όπως το Gamma Press,το Sigma Press και το GLMR. Έκανα αυτό που λέμε «διεθνή καριέρα».

Γυρίζοντας στην Ελλάδα ένιωσα ότι ερχόμουν από μια φτωχή χώρα, τη Γαλλία, σε μια πλούσια. Αντιστράφηκαν οι όροι. Έφευγα από το αεροδρόμιο «Ντε Γκολ» και έφτανα στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», έπαιρνα την Αττική οδό και ένιωθα ότι ήμασταν πιο προηγμένοι. Και επειδή είμαστε ευφυής λαός εξελιχθήκαμε πολύ γρήγορα μέσα σε 10 χρόνια. Υιοθετήσαμε πολλά πράγματα από το Εξωτερικό, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχαν θεμέλια. Και ζήσαμε αυτό το θαύμα με τα δανεικά. Όλο αυτό που ζήσαμε ήταν δανεικό. Ποτέ δεν πήρα δάνεια, ποτέ δεν αγόρασα βίλα.

Όταν όλα κατέρρευσαν, παρόλο που είχα πειθαρχία, παιδεία που με συγκρατούσε και μια νοοτροπία που δεν με άφησε να Ξεφύγω, δυστυχώς είχε επιπτώσεις σε κάθε μου δραστηριότητα. Έκλεισε το περιοδικό «Lifestyle», ο εκδοτικός οίκος που έχω με την αδελφή μου χτυπήθηκε από τις ακάλυπτες επιταγές, τα «κανόνια» των βιβλιοπωλείων και των αλυσίδων. Μετά είναι ο ψυχολογικός τομέας και με επηρέασε καταλυτικά. Γονάτισα, αλλά δεν λύγισα. Τα εμπόδια χαλυβδώνουν τον χαρακτήρα.

Η κρίση πέτασε στα βράχια, δηλαδή εκτός επαγγέλματος, συγγραφείς, δημοσιογράφους και εκδότες. Και είναι οι τρεις ιδιότητες που ασκώ ακόμη. Φίλοι και γνωστοί από τα περιοδικά έχουν πρόβλημα επιβίωσης με άδηλο μέλλον. Το ότι είμαι παρών, γράφω και κινούμαι είναι ένα θαύμα. Η ανασφάλεια έχει αγγίσει και τα πιο ψηλά πατώματα.

- Και ποια είναι η λύση;

Η λύση είναι να κάνουμε κάτι δημιουργικό στον τομέα μας, Η κρίση δεν πρέπει να μας πάρει από κάτω. Ανήκω στους τυχερούς ανθρώπους και δεν ξέρω πού βρήκα τη δύναμη μέσα μου, αλλά όρθωσα το ανάστημα μου και έγραψα ένα μυθιστόρημα.

Δεν είναι τρομερό, αλλά είναι κάτι που με κρατάει όρθιο. Δεν είναι εύκολο όταν έχεις υποχρεώσει όπως ΙΚΑ, ΕΝΦΙΑ, ΔΕΗ, μισθούς κ.λπ. και δεν έχεις έσοδα. Συνήθως καταρρέει και με αυτό το άγχος ξυπνάς. Αυτή είναι η δική μου πρόταση.