Χριστίνα Λαμπίρη: «Μόλις σας τράκαραν!»

Πως; Μέσα από το δικό της site, στο οποίο γράφει και η ίδια. Χθες, η παρουσιάστρια περιέγραψε μία εμπειρία της, όχι και τόσο ευχάριστη, πάντα όμως με χιούμορ. Συγκεκριμένα έγραψε στο lampiri:

«Ήταν το πρώτο τηλεφώνημα της ημέρας. Και δεν ήταν για καλό! 430 χιλιόμετρα! Πόσο βρώμικο μπορεί να είναι ένα μικρό 1000αράκι αυτοκίνητο με μόλις 430 χιλιόμετρα ζωής? Μην απαντήσετε... Ρητορικό το ερώτημα! Τα αυτοκίνητα της ζωής μου, όχι ότι έχω αλλάξει πολλά...3 όλα κι όλα, φημίζονται κυρίως για την ακαταστασία τους και τη σκόνη τους. Από άποψη παρακαλώ. Νομίζω ότι όσο πιο βρώμικο είναι ένα αυτοκίνητο τόσο πιο άγριο χαρακτήρα έχει. Μην το ψάχνετε... Έκαστος με την τρέλα του... Χαρτιά, βιβλία, υπολογιστής, υπόλοιπα από σκυλοτροφές μαζί με τον σκύλο ενίοτε... Η σχέση μου με τα πλυντήρια των βενζινάδικων είναι από σπάνια έως ανύπαρκτη. Διότι μαζί με την άποψη πάει και η βιασύνη. Πάντα βιάζομαι να πάω κάπου. Να προλάβω τα πάντα. Και το γέμισμα του ρεζερβουάρ, χάσιμο χρόνου το θεωρώ. Το γεγονός ότι δεν έχω φύγει με την μάνικα καρφωμένη στο αυτοκίνητο είναι καθαρά συμπτωματικό.

Σήμερα όμως αποφάσισα να κάνω την υπέρβαση. Με παρέσυρε αυτή η λάγνα μυρωδιά του καινούριου. Ξέρετε αυτό το υπερβολικά εργοστασιακό και καθαρό. Σχεδόν ανέγγιχτο και αμόλυντο. Και τότε ήρθαν οι τριχούλες. Οι μικρές λευκές αθώες τριχούλες του σκύλου μου, να μου χαλάσουν την ισορροπία. Αν ήταν μερικά χιλιόμετρα αργότερα, ας πούμε 1450 οι τριχούλες αυτές θα αποτελούσαν απλώς το μόνιμο αξεσουάρ. Σήμερα όμως ήταν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Ό,τι ακριβώς συνέβη και λίγο αργότερα με το μικρό μου μαύρο ολοκαίνουργο αυτοκινητάκι των 430 χιλιομέτρων. Βρέθηκε στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή, κατά λάθος... Μία συνήθεια που άλλαξε, μία αφηρημένη κυρία, μία όπισθεν, ένα φανάρι κι ένας προφυλακτήρας λιγότερα. Το σκηνικό του προσωπικού μικρού μου πρωινού δράματος. Και βέβαια η καζούρα από τους δικούς μου ανθρώπους: Καλά εσύ δεν πας ποτέ το αυτοκίνητο για πλύσιμο....

Δεν χάνω το χιούμορ μου. Δεν χάνω τη ψυχραιμία μου. Όλα στη ζωή μας συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Ή μήπως όχι?

Υ.Γ: Να μην ξεχάσω, όταν γυρίσω σπίτι να γράψω 430 φορές: ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΛΥΝΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΛΥΝΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΛΥΝΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΟΥ.......»