Ο Μαλέλης εξιστορεί τον Γολγοθά που πέρασε
«Ασχολήθηκα τόσο πολύ με τη δουλειά μου για να μπορέσω να αντιμετωπίσω το τέρας της κατάθλιψης», αποκαλύπτει σε πρόσφατη συνέντευξη του ο Σταμάτης Μαλέλης περιγράφοντας εκείνη την χρονική περίοδο που η κατάθλιψη τον είχε καταβάλλει.
«Χωρίς υπερβολές, δούλευα 20 ώρες το 24ωρο, απλώς για να μη σκέφτομαι. Και οι πρωτιές με αποπροσανατόλιζαν, ξεγελούσαν το τέρας που κρυβόταν μέσα μου. Έτσι μασκάρευα την κατάθλιψή μου... Γι' αυτό πέτυχα», λέει στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει φέρνοντας στο μυαλό του τα πρώτα σημάδια.
«Σημάδια του πρέπει να προϋπήρχαν διότι πάντα ήμουν ένα θλιμμένο παιδί, ένας θλιμμένος άνθρωπος. Ακόμη και στο δημοτικό ήμουν ένα στεναχωρημένο παιδί. Ένα παιδί που ποτέ δεν χαμογελούσε στις φωτογραφίες. Όσο μεγάλωνα και συνειδητοποιούσα ότι έπρεπε να γίνουν αλλαγές σ' αυτόν τον κόσμο έγινε το μεγάλο άλμα: η ενασχόλησή μου με την πολιτική με κρατούσε υγιή. Τη στιγμή που άρχισα να απομακρύνομαι από αυτήν, το «τέρας» βρήκε κενό και τρύπωσε μέσα μου με απίστευτη ευκολία», περιγράφει με περισσό θάρρος και καταλήγει, γυρνώντας λίγο πίσω τον χρόνο, όταν σε ηλικία 25 χρονών έπαθε τις πρώτες κρίσεις υστερίας.
«Γύρω στα 25 μου άρχισα στα καλά καθούμενα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Νόμιζα ότι πάθαινα έμφραγμα, εγκεφαλικό, καρδιά. Ότι πέθαινα. Με τον καιρό τα παραπάνω συμπτώματα αυξήθηκαν σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσα πλέον να το ελέγξω. Το «τέρας» ήταν μόνιμα δίπλα μου, αγκαλιά μου. Για να γλιτώσω κάπνιζα και έπινα πολύ, κάτι που με οδηγούσε σε έναν φαύλο κύκλο. Έχασα δέκα ολόκληρα χρόνια από τη ζωή μου διότι, φοβούμενος τι θα πει ο κόσμος, αρνιόμουν πεισματικά να πάω σε έναν γιατρό και να του μιλήσω για το πρόβλημά μου. Εάν πήγαινα τη στιγμή που έπρεπε και ακολουθούσα την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, σήμερα θα ήμουν δέκα χρόνια νεότερος...».