«Ο Χορός των Δολοφόνων» στην "'Εμπόλεμη ζώνη"

Όλοι τους συμμετέχουν σε ένα αμφιλεγόμενο πρόγραμμα σωφρονισμού που έχει συγκεντρώσει τα βλέμματα 85.000.000 χρηστών του Ίντερνετ και πληθώρα καταγγελιών για τα όσα συμβαίνουν όταν σταματήσει…η μουσική. Εδώ και τέσσερα χρόνια, 1500 κρατούμενοι σε φυλακή, των Φιλιππίνων, μοιάζουν «καταδικασμένοι» να χορεύουν υπό την καθοδήγηση χορογράφου, στους ρυθμούς του “Θρίλερ” του Μάικλ Τζάκσον και άλλων γνωστών ποπ επιτυχιών. «Πρόκειται για το πρώτο σύνολο ανθρώπων που υποβάλλεται σε θεραπεία μετά μουσικής», υποστηρίζει το αφεντικό της φυλακής. «Είναι το παρανοϊκό σχέδιο ενός μεγαλομανή και επικίνδυνου ατόμου», καταγγέλλουν ανθρωπιστικές οργανώσεις και πρώην κρατούμενοι.Στο νέο ντοκιμαντέρ, την Πέμπτη 14 Ιανουαρίου στις 23.15, η «Εμπόλεμη Ζώνη» του Σωτήρη Δανέζη παρουσιάζει το «Χορό των Δολοφόνων».

Λίγα Λόγια για το Ντοκιμαντέρ

Το Κέντρο Κράτησης και Σωφρονισμού στο νησί Σεμπού των Φιλιππίνων είναι γνωστό με τα αρχικά CPDRC. Πρόκειται για μια σύγχρονη φυλακή με όλα τα προβλεπόμενα συστήματα ασφαλείας. Οι κρατούμενοι μπορεί να είναι υπόδικοι, που περιμένουν ακόμη και δέκα χρόνια την εκδίκαση της υπόθεσης τους, αλλά είναι διάσημοι!
Όλα ξεκίνησαν όταν ο υπεύθυνος ασφαλείας της τοπικής κυβέρνησης, Μπάιρον Γκαρσία, ανέλαβε προσωπικά να βάλει τάξη στη φυλακή. «Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τις φυλακές, είναι ότι είναι μια ζωντανή κόλαση που θρέφει δαίμονες!», λέει με στόμφο καθώς διηγείται πως με το «Another One Bites the Dust» των Queen, το 2004, σταμάτησε τον πόλεμο δύο συμμοριών! Ο Γκαρσία άρχισε από τότε να πειραματίζεται με την ψυχολογία και τη συμπεριφορά των κρατουμένων. Εισήγαγε το στρατιωτικό βάδην με ποπ μουσική υπόκρουση και στη συνέχεια προσέλαβε επαγγελματία χορογράφο. Λίγους μήνες αργότερα, οι κρατούμενοι που χορεύουν τραγούδια της δεκαετίας του ‘80 έκαναν την εμφάνισή τους στο YouTube. H παγκόσμια «αναγνώριση» όμως, ήρθε το 2006…
«Χρειαζόμουν μια επιτυχία και για αυτό διάλεξα το «Θρίλερ» του Μάικλ Τζάκσον», υπερηφανεύεται ο Γκαρσία. Μέχρι σήμερα μόνο το συγκεκριμένο video με τους κρατούμενους να χορεύουν έχει δεχτεί περισσότερες από 36.000.000 επισκέψεις! Οι πρωταγωνιστές του χορευτικού θεωρούνται οι σταρ της φυλακής. «Όταν ο κύριος Μπάιρον μου είπε ότι θα γίνω εγώ ο Μάικλ Τζάκσον δεν το ήθελα διότι είμαι μεγάλος σε ηλικία. Τότε ο κύριος Μπάιρον μου είπε: ‘είσαι μεγάλος σε ηλικία, αλλά και ο Μάικλ Τζάκσον είναι μεγάλος σε ηλικία!’», λέει γελώντας ο Κρισάντο Νιέρε που κατηγορείται για χρήση ναρκωτικών και περιμένει επτά χρόνια την εκδίκαση της υπόθεσής του. «Έπρεπε να χορέψω τον χορό ‘Θρίλερ’, αλλά δεν ξέρω γιατί με επέλεξαν. Ίσως γιατί νόμιζαν ότι είχα τρομακτική φάτσα!», συμπληρώνει ο Γουίντσελ Σάνι, ο γκέι παρτενέρ του Κρισάντο. Το CPDRC είναι αναμφίβολα μια μοναδική φυλακή σε ολόκληρο τον κόσμο. Τουλάχιστον μια φορά το μήνα οι βαριές σιδερένιες πόρτες ανοίγουν σε όλους όσοι θέλουν να παρακολουθήσουν τους κρατούμενους να χορεύουν. Πως όμως πείθεις 1500 υπόδικους, για μερικά από τα πιο σοβαρά αδικήματα, να μετατραπούν σε χαμογελαστούς διασκεδαστές; «Αν δεν χόρευες, αν δεν υπάκουγες σε αυτούς, θα σε τιμωρούσαν, θα σε καταπίεζαν. Θα χόρευες κι ας μην ήθελες», υποστηρίζει ένας πρώην κρατούμενος που αποφυλακίστηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη. «Ο Μπάιρον δεν είναι άνθρωπος, δεν έχει κανένα έλεος για τους φυλακισμένους, τους αντιμετωπίζει σαν ζώα», συμπληρώνει και τρέμει ολόκληρος από το φόβο του. «Δεν εξαναγκάζουμε κανέναν», απαντά ο διευθυντής Μπάιρον Γκαρσία και ειρωνεύεται τους επικριτές του. «Τους αναγκάζουμε να χορέψουν; Τους αναγκάζουμε να χαμογελάσουν; Τους αναγκάζουμε να απολαύσουν; Θα ήθελα να ρωτήσω τότε, τι γίνεται στο Γκουαντανάμο;». Ο Ντένις Αμπαριέντος, ηγετικό στέλεχος της μεγαλύτερης οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Φιλιππίνες, έχει συγκεντρώσει πολλές μαρτυρίες για το τι μπορεί να αντιμετωπίσει ένας κρατούμενος που αρνείται να χορέψει. «Πρώτα θα κακοποιηθεί από τους παλαιότερους κρατούμενους και μετά αν συνεχίσει την άρνησή του θα μπει στην απομόνωση. Στη συνέχεια θα του στερήσουν τους επισκέπτες και το φαγητό μέχρι να σπάσει». «Ένα στοιχείο-κλειδί στη μέθοδό μου είναι η πειθαρχία με συμπόνια. Είμαι αυταρχικός, είμαι σκληρός, αλλά έχω συμπόνια. Τους διδάσκω την μετάνοια», λέει ο Μπάιρον Γκαρσία χαρακτηρίζοντας το χορό των κρατουμένων ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα σωφρονισμού. Την ίδια ώρα, καταγγελίες για μια σειρά από μυστηριώδεις θανάτους στο εσωτερικό της φυλακής παραμένουν ανεξακρίβωτες. Οι κρατούμενοι φαίνεται να είναι χωρισμένοι στα δύο: σε αυτούς που φοβούνται να μιλήσουν κι εκείνους που φτάνουν στο σημείο να κάνουν τατουάζ στο σώμα τους με το όνομα του διευθυντή! «Είναι σα να βρίσκεται ο ίδιος ο Χίτλερ εκεί μέσα», υποστηρίζει ο πρώην κρατούμενος. «Δεν καταλαβαίνεις ούτε ποιος είσαι… Όλο χορεύεις και χορεύεις. Από τους φυλακισμένους βγάζουν λεφτά, όπως στο ζωολογικό κήπο!».
Η διεύθυνση ισχυρίζεται ότι CPDRC μοιάζει με κολλέγιο. Στους σκοτεινούς διαδρόμους και στα ανήλιαγα κέλια όμως, το κολλέγιο φαντάζει περισσότερο με ένα μεγάλο μπουντρούμι. Από 12 έως και 16 άνθρωποι στοιβάζονται, ο ένας πάνω στον άλλο, σε κάθε κελί. Οι πρόβες για το χορευτικό σόου είναι καθημερινές και εξαντλητικές. Διαρκούν συνολικά οκτώ ώρες. Εκείνο το Σάββατο ο Γκαρσία θα παρουσίαζε στο κοινό την πρεμιέρα ενός νέου χορευτικού με μουσική από το μιούζικαλ “Grease”. Στο ρόλο του Τζον Τραβόλτα: o καταδικασμένος για δολοφονία Μαρπιούρι Μαλπεράν, γνωστός και ως «Αράμπο». Για τον νεαρό πρώην αρχηγό συμμορίας υπάρχει μόνο ένα μυστικό επιβίωσης σε αυτή τη φυλακή: «Αν παίξουν το τραγούδι και θέλουν να χορέψεις, απλά χόρεψε! Αλλά αν το τραγούδι δεν χορεύεται…απλά συνεργάσου!».