Χαλίτ Εργκέντς: «Η σειρά δείχνει έναν τρόπο ζωής. Αυτό δεν είναι μάθημα Ιστορίας ούτε ντοκιμαντέρ. Είναι παραμύθι»

«Σε αυτή τη σειρά υπάρχει ένας από τους μεγαλύτερους έρωτες στην Ιστορία και παράλληλα δείχνει τον τρόπο που διοικούσε ο Σουλεϊμάν. Στα σχολικά μας εγχειρίδια μαθαίνουμε την Ιστορία σαν Μαθηματικά. Η σειρά δείχνει έναν τρόπο ζωής. Αυτό δεν είναι μάθημα Ιστορίας ούτε ντοκιμαντέρ. Είναι παραμύθι βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία. Πρώτη φορά είδαν τον Σουλεϊμάν με σώμα και ψυχή και το κατέκριναν. Μας άσκησαν έντονη κριτική. Στη συνέχεια όμως αγάπησαν τη σειρά» τόνισε στο TVGlam. Τα γυρίσματα είναι αρκετά «επίπονα», το αποτέλεσμα όμως είναι εξίσου εντυπωσιακό… «Ο Σουλεϊμάν έκανε 13 εκστρατείες. Στη σειρά αναφέρονται μερικές από αυτές. Έχουμε πολύ βαρύ πρόγραμμα, το οποίο γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν πλησιάζουν γυρίσματα από σκηνές μάχης. Μάλιστα, έχουμε ένα δάσκαλο που μας προετοιμάζει για τις πολεμικές σκηνές. Το πλατό εκτείνεται σε μια έκταση 3.000 τετραγωνικών μέτρων. Κάποιες μέρες γίνονται γυρίσματα σε τρία διαφορετικά σημεία με τρία διαφορετικά συνεργεία. Ο χρόνος που μας απομένει είναι πολύ λίγος και αυτόν προσπαθούμε να τον περνάμε με τις οικογένειές μας.»

Ποια είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίσανε; «Η σειρά διαφέρει σε αρκετά σημεία από μια κλασική σειρά εποχής. Πρώτον, τα μεγαλύτερα προβλήματα τα αντιμετωπίσαμε στην αρχή όταν έπρεπε να σκιαγραφήσουμε τους χαρακτήρες και να αποδώσουμε σωστά την καθημερινότητα του παλατιού. Γνωρίζαμε τη συνέλευση του Ντιβάν, γνωρίζαμε ότι υπήρχαν υποκλίσεις, αλλά δεν γνωρίζαμε το τελετουργικό μέρος. Δεύτερον, αντιμετωπίσαμε πολλές δυσκολίες στα γυρίσματα. Στα σίριαλ, οι ενδυματολογικές επιλογές εξασφαλίζονται από χορηγούς. Εμείς όμως ενσαρκώνουμε πρόσωπα που έζησαν το 16ο αιώνα, οπότε έπρεπε να ράψουμε τα κοστούμια. Ακόμα και ο κομπάρσος έπρεπε να δένει με τα χαρακτηριστικά της εποχής εκείνης.»

Η σειρά γνωρίζει τεράστια επιτυχία εντός και εκτός συνόρων… «Έχω προσέξει ότι τη σειρά την παρακολουθούν οι χώρες που επί ηγεμονίας του Σουλεϊμάν βρίσκονταν εντός των συνόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Προβάλλεται δηλαδή στις χώρες της Ανατολής, στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και στις χώρες της Β. Αφρικής. Γιατί κι αυτές κάποια εποχή είχαν κοινή Ιστορία μ’ εμάς. Οι λαοί που, έστω και για κάποιο διάστημα, είχαν κοινή Ιστορία μ’ εμάς ενδιαφέρονται για την καθημερινή ζωή ενός ηγεμόνα μας και την παρακολουθούν. Το παράξενο είναι ότι οι γείτονές μας, όπως η Κροατία, η Σερβία και κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, δεν μας βλέπουν.»