Ο Νίκος Μάνεσης στα ορεινά χωριά της Αρκαδίας

Κάθε τόπος και μια ιστορία βγαλμένη μέσα από την κρίση που περνά η χώρα. Άλλοι στέκονται τυχεροί, άλλοι όχι. Δείχνουν, περιγράφουν, εξομολογούνται με αδιάψευστο μάρτυρα τον τηλεοπτικό φακό.
Οι τουρίστες που δεν έρχονται... Κάθε χρόνο και χειρότερα
Στα ορεινά χωριά της Αρκαδίας, όλοι ζουν για... το Σαββατοκύριακο καθώς η πηγή των εσόδων τους είναι όσα θα αφήσουν στο ταμείο τους οι Αθηναίοι εκδρομείς. Ο τουρισμός και τα παραδοσιακά προϊόντα είναι οι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους δραστηριοποιούνται. Δεκάδες νέοι άνθρωποι αποφάσισαν, παρά τις δυσκολίες, να δημιουργήσουν τις οικογένειες τους στον τόπο καταγωγής τους καθώς η ανεργία δεν τους άφηνε περιθώρια εξέλιξης και επιβίωσης στις μεγάλες πόλεις. Αν και ο αριθμός των εκδρομέων λιγοστεύει, δεν περνάει πια από το μυαλό τους το ενδεχόμενο επιστροφής στον προηγούμενο τρόπο ζωής τους.
Ο δήμος στα 1.080 μέτρα υψόμετρο που χαρακτηρίζεται πεδινός
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του δήμου Γόρτυνος, στον οποίο ανήκουν τα περισσότερα ορεινά χωριά στο Μαίναλο, είναι ότι σύμφωνα με τον «Καλλικρατικό» σχεδιασμό χαρακτηρίστηκε ως πεδινή περιοχή «ένας κάμπος σε υψόμετρο 1.000 μέτρων», όπως λένε οι κάτοικοι. Κατά συνέπεια, τα κονδύλια που αντλούνται για την περιοχή από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των χωριών που μένουν αποκλεισμένα από το χιόνι ακόμη και για εβδομάδες.
Σε αυτό το οδοιπορικό θα δούμε επίσης :
•Τον Λούσιο ποταμό και τις παράνομες χωματερές
Ο ποταμός είναι πόλος έλξης για τους λάτρεις της φύσης και του εναλλακτικού τουρισμού. Ωστόσο, η κακή νοοτροπία ορισμένων έχει μετατρέψει αρκετά σημεία του σε χωματερές.
•Τον «ερημίτη» ξυλογλύπτη
Ένας πρώην υπάλληλος λογιστικού γραφείου στην Αθήνα, με πτυχίο οικονομικών σπουδών, τα άφησε όλα πίσω του και μένει πλέον μόνιμα έξω από ένα μικρό χωριό, την Ελάτη. Κάθε μέρα, συλλέγει κλαδιά που φαίνονται άχρηστα με την πρώτη ματιά και τα μετατρέπει σε έργα τέχνης. Για να συμπληρώσει το εισόδημα του εργάζεται ως μαραγκός.
•Το καφενείο χωρίς καφετζή
Ένα κοινοτικό καφενείο που έχει ανοιχτές τις πόρτες του σε όλο τον κόσμο. Οι πελάτες του φτιάχνουν μόνοι τους τον καφέ τους και αφήνουν τον οβολό τους καθώς δεν υπάρχει κανένας για να τους εξυπηρετήσει. Επίσης, στο χωριό Λάστα, μένουν δύο οικογένειες ηλικιωμένων χωρίς τηλέφωνο που τον χειμώνα αδυνατούν να επικοινωνήσουν ακόμη και μεταξύ τους. Μοναδικός τους σύνδεσμος ο κινητός φούρνος της Αγγελικής που τους τροφοδοτεί με ψωμί μια φορά την εβδομάδα.
•Το οινοπαντοπωλείο του Bob Marley στο Ελληνικό και τον «Αντίκα» της Δημητσάνας.
•Τη γκρινιάρα της Στρεμνίτσας
Το σημείο που γυρίστηκε η σκηνή με τους καλόγερους στην ταινία του 1981 «Μάθε παιδί μου γράμματα» και τη δημόσια σχολή αργυροχρυσοχοΐας.
•Αλλά και δεκάδες ιστορίες νέων ανθρώπων που δείχνουν τον «άλλο δρόμο».