Γεράσιμος Γεννατάς: «Η τηλεόραση συνεχίζει να προτείνει έναν τρόπο ζωής ανήθικο»
Παλιότερα ο Γεράσιμος Γεννατάς ρειάστηκε να κάνει και άλλες δουλειές για τα προς το ζην και για να συντηρήσει την οικογένεια του έντιμα. Από την άλλη μεριά, δεν είναι πιο εύκολο να πει «ναι» σε κάτι που αφορά τη δουλειά του, ρίχνοντας νερό στο κρασί του;
«Έχω κάνει παλιότερα πολλές δουλειές. Όταν ήμουν πιο νέος, υπήρξα μπουφετζής, αλλά και σε μεγαλύτερη ηλικία έχω δουλέψει μπάρμαν, DJ... Φυσικά και κάνεις συμβιβασμούς. Μπορώ να επιλέγω όσο μπορώ, αλλά στην πραγματικότητα κάνω συμβιβασμούς και το θέμα είναι μέχρι πού φτάνεις. Αυτή τη στιγμή ζούμε τις τελευταίες ώρες τις πατρίδας μας, η οποία δεν θα υπάρχει ουκ καν όπως την ξέρουμε τώρα, δεν θα είναι Ελλάδα, δεν είναι ήδη» τόνισε στο Λοιπόν.
- Τι είναι κατά τη γνώμη σου;
« Είναι ένα απρόσωπο, κοινωνικό συνονθύλευμα, δεν υπάρχει τίποτα ελληνικό σε αυτό που ζούμε. Δεν έχουμε ελληνικό άρωμα, είμαστε ένα μπάσταρδο συνονθύλευμα, άχρωμο, αχαρακτήριστο, δεν είμαστε τίποτα. Αυτό κάθε μέρα γίνεται χειρότερο, με βασικό εργαλείο εξαθλίωση$ κοινωνικής και αισθητικής, την τηλεόραση. Αν δεις την τηλεόραση, νομίζεις ότι ζεις σε μια άλλη χώρα. Δες την ηθική Υιού προτείνει η τηλεόραση. Με την κρίση βλέπω γύρω μου ανθρώπους απίστευτα μοναχικούς που κοιτάνε το εγώ τους. Δεν βλέπω να έχει συσφίξει τις σχέσεις των ανθρώπων. Είχαμε την ευκαιρία ως κοινωνία να ομοψυχήσουμε απέναντι σε αυτό που συμβαίνει, τώρα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό οι πολιτικοί το ξέρουν καλύτερα από εμάς. Σε αυτή την περίοδο της κρίσης ο καθένας κοιτάει την πάρτη του πώς θα τη «βγάλει καθαρή». Αυτό που ονομάζουμε κρίση είναι μια καραμέλα που την πιπιλάμε όλοι μας. Η τηλεόραση συνεχίζει να προτείνει έναν τρόπο ζωής ανήθικο, και αυτό είναι το κακό.
-Γιατί το αναφέρεις έτσι;
«Γιατί αυτό που προτείνει ως ζωή, κοινωνική ύπαρξη, είναι μια αναξιοπρέπεια, μια ανηθικότητα και ένα φαίνεσθαι. Δεν έχει τίποτα το ουσιαστικό αυτό που προτείνει η τηλεόραση. Μια δήθεν γκλαμουριά και ένα δήθεν θρίαμβο της εικόνας, καμία ουσία. Αν δεν κάνεις τίποτα και αυτό προτείνεται, είσαι κάτι. Αν κάποιος κάνει μια ουσιαστική δουλειά, προσφέρει κάτι σημαντικό στην κοινωνία, αν δεν υπάρχει στην τηλεόραση... δεν υπάρχει. Συνεχίζει να προτείνει το θρίαμβο της επίφασης, όχι της ουσίας. Αυτή είναι η δική μου διαφωνία με την τηλεόραση. Κατά τα άλλα, είναι ένα λαϊκό μέσο διασκέδασης. Ας μείνει όμως εκεί και να μη διαβρώνει και άλλο τις ζωές και τις ψυχές των ανθρώπων, αλλά δεν το κάνει...»