Σάκης Αρναούτογλου: «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η λατρεία μου για το χιόνι ήταν μεγάλη»

«Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος γιατί δούλευα και σπούδαζα ταυτόχρονα, όμως σίγουρα δεν το έχω μετανιώσει καθώς τίποτε από ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο στη μετέπειτα πορεία μου. Και, ναι, δούλεψα ως μεταφραστής αλλά για μικρό χρονικό διάστημα, πριν από την ΕΤ3, το οποίο δεν υπερέβη τα δύο χρόνια» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.

-Έχετε δηλώσει ότι το χιόνι είναι η αιτία για την οποία ασχοληθήκατε με τον καιρό. Πώς το εννοείτε;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η λατρεία μου για το χιόνι ήταν μεγάλη. Μεγάλη όμως ήταν και η απορία μου γιατί στο χωριά τών γονιών μου, την ορεινή Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής, όταν χιόνιζε -και μάλιστα πολύ-την ίδια μέρα με το ζόρι βλέπαμε νιφάδα στη Θεσσαλονίκη. Με βοήθησε πολύ το ότι κάθε Σαββατοκύριακο πηγαίναμε στο χωριό κι έτσι άρχισα, με τη βοήθεια ενός βαρομέτρου που πήρα δώρο από τους γονείς μου στα δώδεκα μου και μαζί με δύο βιβλία που αγόρασα, να μελετώ την ορογραφία, τα χαρακτηριστικά, αλλά και τις διαφορές που επικρατούσαν καιρικά στα δύο μέρη. Καταλυτική ήταν και η βοήθεια του παππού μου από την πλευρά της μητέρας μου, Δημήτρη, ο οποίος ήταν μέγας «καιρόφιλος» και συνήθιζε να μου εξηγεί, μ' εμένα ανεβασμένο πάνω σ' ένα γαϊδουράκι πηγαίνοντας για το κτήμα του, πότε και με ποιον άνεμο βρέχει ή χιονίζει στην περιοχή, τοπικά σημάδια της φύσης δηλαδή που ξέρουν μόνο οι ντόπιοι, αναλύοντας παράλληλα και τη συμπεριφορά κάποιων ζώων ή φυτών πριν από κάθε έντονο φαινόμενο.»

-Πώς ξεκινήσατε τη συνεργασία με την ΕΤ3; Ποιες εικόνες είναι πιο έντονες στη μνήμη σας από εκείνη την περίοδο;
«Πρότεινα στην ΕΤ3 να αλλάξει το δελτίο καιρού. Η πρόταση μου έγινε δεκτή μετά από έναν χρόνο. Μόνο θετικά έχω να θυμάμαι από εκείνη την περίοδο. Αν και το δελτίο καιρού ετοιμαζόταν μέσα σ' ένα κοντέινερ 2X2, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή και φιλική, όπως και η αγάπη και η βοήθεια των συναδέλφων μου στο Τμήμα Γραφικών πολύ μεγάλη. Τους ευχαριστώ πραγματικά όλους και τους εύχομαι καλή δύναμη και ό,τι καλύτερο στη ζωή τους!»

-Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που βγήκατε στο γυαλί;
«Περίεργα. Δεν πίστευα ότι θα έχω τόσο τρακ και άγχος μπροστά στην κάμερα, κάτι το οποίο δεν έχω καταφέρει να αποβάλω σε μεγάλο βαθμό μέχρι σήμερα.»