Παύλος Τσίμας: «Είχαµε στην τηλεόραση µια δηµοσιογραφία της τηλεθέασης»

Πιστεύετε πως η ελληνική δηµοσιογραφία έχει χάσει την αξιοπιστία της από τότε που ξέσπασε η κρίση;

«Η ελληνική δηµοσιογραφία ήταν εξίσου ανέτοιµη και απαράσκευη να χειριστεί τη χρεοκοπία, όσο και η πολιτική τάξη. Θυµάµαι, όταν χρεοκοπούσε η Lehman Brothers τον Σεπτέµβριο του 2008 και όλος ο έξω κόσµος ένιωθε ότι ζει το νέο µεγάλο κραχ, οι δικές µας εφηµερίδες δεν είχαν καν την είδηση στην πρώτη σελίδα. Την ίδια εποχή οι υπεύθυνοι πολιτικοί έλεγαν «µην ανησυχείτε, είµαστε θωρακισµένοι απέναντι στην κρίση». Κι όταν αποδείχθηκε ότι δεν είµαστε, η πολιτική τα έκανε µούσκεµα και η δηµοσιογραφία, στην πλειονότητά της, έχασε τον µπούσουλα. Είχαµε, στην τηλεόραση ιδίως, µια δηµοσιογραφία της τηλεθέασης, που έλεγε στον κόσµο ό,τι ήθελε να ακούσει και παράλληλα έκανε δηµόσιες σχέσεις µε τους πολιτικούς. Αλλά στον καιρό της κρίσης και το ένα και το άλλο ήταν συνταγή αποτυχίας και αναξιοπιστίας».

Αν είχατε µια αποκλειστική είδηση, που θα προκαλούσε οικονοµικές ή άλλου είδους αναταράξεις, θα τη δηµοσιοποιούσατε;

«Αυτά είναι ηθικά διλλήματα, που ο καθένας µας τα λύνει µε συγκεκριµένο τρόπο, στην πράξη, κάθε φορά. Σε επίπεδο αρχών, όµως, η απάντηση έχει δοθεί µια για πάντα. Το 1971, όταν οι Times της Νέας Υόρκης δηµοσίευσαν, εν καιρώ πολέµου, τα περίφηµα Pentagon Papers».

Θεωρείτε ότι έχουµε καλούς πολιτικούς;

«Έχουµε ζήσει 15 χρόνια αποτυχίας της πολιτικής στην Ελλάδα. Μακάρι να τα καταφέρουν καλύτερα οι καινούργιοι. Κατά τα άλλα, επειδή ξεκίνησα το πολιτικό ρεπορτάζ τις παραµονές των εκλογών του 1981 κι έζησα και γνώρισα από κοντά εκείνη τη γενιά των πολιτικών, τον Ανδρέα, τον Φλωράκη, τον Καραµανλή, τον Μητσοτάκη, τον Φαράκο, έχω µια τάση να τους αποδίδω µυθικές πολιτικές αρετές και να βλέπω τους κατοπινούς ως ασήµαντους. Αλλά δεν είναι δίκαιο. Προσπαθώ να αντισταθώ στην εξωραϊσµένη µνήµη».

Είστε αισιόδοξος για το µέλλον;

«Αθεράπευτα!».

Πηγή: real