«Το «One Mark Show» είναι ένας τηλεοπτικός αχταρμάς»

Η δουλειά της είναι να βλέπει τα τηλεοπτικά προγράμματα και να τα κρίνει κι αυτό έκανε και στην περίπτωση του Μάρκου Σεφερλή όσον αφορά το show που παρουσιάζει στο Mega». Τις εποχές των παχιών τηλεοπτικών αγελάδων τα σόου χαρακτηρίζονταν από τρία βασικά στοιχεία: τον πλούτο της παραγωγής, τους λαμπερούς παρουσιαστές και τις πρωτότυπες ιδέες-θέματα. Κάπως έτσι η Ρούλα Κορομηλά, ο Γιώργος Μαρίνος, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου και μερικοί άλλοι δημιούργησαν μια τηλεοπτική κατηγορία η οποία Κατέκτησε το κοινό και την κορυφή της τηλεθέασης με νούμερα που πλέον δεν καταγράφονται. Το φαινόμενο έφθινε με την πάροδο του χρόνου, αφενός λόγω κρίσης οικονομικής και κοινωνικής, αφετέρου λόγω έλλειψης προσώπων ικανών να φέρουν εις πέρας ένα πρόγραμμα το οποίο στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στο άστρο του παρουσιαστή. Ακολούθησαν τα σόου-imitation με τις παρουσιάστριες κούκλες να περιορίζονται σε επίδειξη πολυτελούς ένδυσης και υπόδησης και υπερβολών στην κόμμωση και στο μακιγιάζ με το autocue να γνωρίζει μεγάλες δόξες. Εφέτος το Mega, το οποίο κατά τα φαινόμενα διανύει τη σεφερλική περίοδο του, αποφάσισε να επαναφέρει το τηλεοπτικό σόου αναθέτοντας στον Μάρκο Σεφερλή την παρουσίαση, την επιμέλεια κάτι την εκτέλεση. Με ένα ομολογουμένως ελκυστικό τρέιλερ ο πολυπράγμων κωμικός έδειξε να υπόσχεται πολλά για το «One Mark Show». Τρία επεισόδια ήταν αρκετά για την εξαγωγή των πρώτων συμπερασμάτων αλλά και για να αποδειχθούν φρούδες οι ελπίδες. Συμπεράσματα για τα οποία δεν λαμβάνω υπόψη την τηλεθέαση, η οποία δείχνει να έχει ομολογουμένως πτωτική πορεία από εβδομάδα σε εβδομάδα. Ένα βασικό λοιπόν συμπέρασμα είναι ότι τα πολυεργαλεία στη ζωή και στη δουλειά έχουν αποδειχθεί μη λειτουργικά. Όχι ακατόρθωτο, αλλά δύσκολο να έχεις άστρο σε πολλούς τομείς. Τουλάχιστον αυτό έχει αποδείξει η ιστορία. Στην περίπτωση του Μάρκου Σεφερλή το σόου δεν φαίνεται να είναι το πεδίο όπου θα λάμψει, ούτε καν θα ξεχωρίσει», έγραψε στη στήλη της στο «Βήμα» η Αφροδίτη Γραμμέλη και συνέχισε: «Σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος είναι εμφανής η προσπάθεια του παρουσιαστή να ξεχωρίσει, να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής, ο άνθρωπος που ακόμη και με την αναπνοή του κάνει το κοινό να ξεκαρδίζεται. Δυστυχώς αυτή η προσπάθεια καταντά πλέον κουραστική, αμήχανη. Δεν είναι εύκολο το αστείο και ειδικά το γέλιο των άλλων όταν το προσπαθείς από το πρωί ως το βράδυ. Επιπλέον, δεν συνιστά επιτυχία το να μπερδεύεις και να αναμασάς σκετσάκια παρωχημένα, παιχνίδια χιλιοπαιγμένα, εύκολες ατάκες και να περιμένεις να ξεκαρδιστεί ο απαιτητικός τηλεθεατής. Ως σήμερα αυτό που είδαμε στις οθόνες μας είναι καλεσμένους να εγκλωβίζονται σε προχειροστημένους ρόλους κακής επιθεώρησης, τη λάμψη να απουσιάζει και το κέφι να καταπατάται από το χοντροκομμένο αστείο. Δεν μπαίνεις με τον αέρα του «πορθητή» σε ένα νέο project επειδή γεμίζεις το Δελφινάριο και κάνεις τηλεθέαση στην πρωινή ζώνη. Μπαίνεις δοκιμάζοντας, και παίρνοντας μηνύματα από όλες τις πλευρές αλλάζεις, τροποποιείς και κυρίως χαμηλώνεις λίγο το ανάστημα για να αφουγκραστείς τι γίνεται. Στην περίπτωση του κ. Σεφερλή νομίζω ότι δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω. Ο ίδιος άνθρωπος που έκανε σημαία του την κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου δεν διστάζει να καταφερθεί εναντίον κριτικών και συναδέλφων του που θα τολμήσουν να καταθέσουν την άποψη τους για αυτό που παρουσιάζει δημόσια αποδεικνύοντας πως προφανώς σε αυτή τη δουλειά υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Το «One Mark Show» είναι ένας τηλεοπτικός αχταρμάς ο οποίος μπήκε στην τηλεοπτική αρένα με αέρα θριαμβευτή προτού καν δοκιμαστεί. Και όπως έχει αποδείξει η ιστορία, η πτώση από ψηλά είναι η χειρότερη. Ίσως και το κανάλι να πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσει πως με πα-σπαρτού δεν σώζεται η παρτίδα»