Κύμα απολύσεων και περικοπών θα φέρει ...ο φόρος τηλεοπτικής διαφήμισης

Τι σημαίνει αυτό; Πως τα έσοδα των καναλιών απο τα τηλεοπτικά σπότ θα μειωθούν δραματικά, μέχρι και κατά 90 εκατ. ευρώ τον χρόνο, όπως εκτιμούν οι αρμόδιοι της αγοράς. Ο περιορισμός των διαφημίσεων θα έχει άμεσο αντίκτυπο στις τηλεοπτικές παραγωγές αλλά και στους εργαζόμενους στα κανάλια. Μοιραία, η επιστροφή του φόρου αυτού, που ίσχυε στο παρελθόν, θα φέρει αναστάτωση στην αγορά της επικοινωνίας και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη οικονομική περίοδο, που ήδη έχουν παρθεί μέτρα λιτότητας. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί έχουν ήδη προαναγγείλει μείωση μισθών μέχρι και 30% αλλά και μεγάλο ψαλίδισμα bugdet σε παραγωγές, που θα φανεί έντονα απο την επόμενη σεζόν. Υπενθυμίζεται οτι την επαναφορά του ειδικού φόρου διαφήμισης αποφάσισε η κυβέρνηση, πρίν λίγες ημέρες, ενώ ο εν λόγω φόρος πρίν δύο χρόνια είχε μειωθεί σε 0,02%. Με αυτόν τον φόρο βαρύνονται οι διαφημιζόμενες εταιρίες ή οι διαφημιστικές εταιρίες. Ο φόρος εισπράττεται από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι έπειτα θα τον αποδίδουν στο δημόσιο με μηνιαίες δηλώσεις που θα υποβάλουν στις αρμόδιες ΔΟΥ.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΔΕΕ

H Ενωση Διαφημιστικών Εταιριών Ελλάδας με πρόσφατη ανακοίνωση της εξέφρασε την ανησυχία της. Χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Η επιβολή του ειδικού φόρου τηλεόρασης, από 1ης Ιουλίου 2010, είναι προφανές ότι μας βρίσκει αντίθετους, γεγονός που ήδη έχουμε επικοινωνήσει στους αρμόδιους Υπουργούς. Όχι γιατί δεν αντιλαμβανόμαστε το υπέρτερο δημόσιο συμφέρον που προκύπτει από τη δημοσιονομική κρίση. Εξάλλου ο κλάδος της Επικοινωνίας, ως επιχειρήσεις και ως εργαζόμενοι, καλείται να συνεισφέρει το μερίδιό του με βάση τα γενικά έκτακτα μέτρα, μαζί με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, τη στιγμή που μέσα στο 2009 έχει χάσει ήδη το ένα πέμπτο του κύκλου εργασιών του. Η επιλογή, όμως, της τηλεοπτικής διαφήμισης, για να επιβαρυνθεί με ειδικό φόρο ύψους 20% επιπροσθέτως του 21,5% αγγελιοσήμου που ήδη την επιβαρύνει, καταδεικνύει ότι η πολιτεία αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη αγορά ως υπηρεσία πολυτελείας, για τη χρήση της οποίας οι επιχειρήσεις θα πρέπει να πληρώνουν πραγματικά βαρύ τίμημα. Αντίθετα, σε όλη την Ευρώπη, η διαφήμιση στην τηλεόραση -ως το μαζικότερο των ΜΜΕ- είναι το βασικό και στοιχειώδες εργαλείο marketing και ανάπτυξης για όλους τους κλάδους προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης, το μεγαλύτερο δηλαδή ποσοστό της ιδιωτικής οικονομίας. Γι΄αυτό και σε καμία χώρα δεν υπάρχει κανενός είδους επιβάρυνση της τηλεοπτικής διαφήμισης (πλην της Αυστρίας και σε ποσοστό μόλις 5%). Όταν το κόστος αυτό, στην Ελλάδα, γίνεται τόσο επαχθές πλήγεται ευθέως η ανταγωνιστικότητα εκατοντάδων επιχειρήσεων και ειδικά αυτών με μεσαίο και μικρό μέγεθος. Γιατί, εφόσον οι επιχειρήσεις αυτές, κάτω από τις παρούσες συνθήκες ούτε μπορούν ούτε πρέπει να μετακυλήσουν το υπερβάλλον κόστος τηλεοπτικής διαφήμισης στην τελική τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής, θα χρειαστεί να το απορροφήσουν εσωτερικά. Απειλούνται έτσι, ακόμη περισσότερες θέσεις απασχόλησης και διακυβεύεται εν τέλει η βιωσιμότητά τους. Και βεβαίως, κατ’ επέκταση, η βιωσιμότητα των εταιρειών επικοινωνίας που τις εξυπηρετούν».