Κλέων Γρηγοριάδης για Mega: «Η πρόκληση μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι»

Αστικής καταγωγής, ευγενής, αθόρυβος και διακριτικός στον δημόσιο βίο του, ο Κλέων Γρηγοριάδης έγινε το πρόσωπο της εβδομάδας που μεσολάβησε μέχρι την Κυριακή του δημοψηφίσματος. Πώς ξεκίνησε όμως όλο αυτό; Το όνομά του βρισκόταν σε λίστα καλλιτεχνών υπέρ του «όχι».
«Έψαχνα τρόπο να μιλήσω στην τηλεόραση. Επικοινώνησα με κάποιους ζητώντας το. Με διαβεβαίωσαν ότι θα με ειδοποιήσουν - στο Μέγκα δεν προσπάθησα ως χαμένη υπόθεση• δεν θα έδιναν βήμα. Μετά από 10 μέρες, εκείνη την Πέμπτη, κάποιοι που δεν ήξεραν με επέλεξαν θεωρώντας δεδομένο ότι θα είμαι συστημικός, χορτασμένος ή ότι -κατά το δόγμα Αδώνιδος Γεωργιάδη- θα είμαι προσεκτικός με το μαγαζί που με “ταΐζει”... Μου τηλεφώνησε ο σκηνοθέτης λέγοντας: “Εχετε υπογράψει ένα κείμενο υπέρ του ‘όχι’ και θέλουμε να επιχειρηματολογήσετε γι’ αυτό”. Αδραξα την ευκαιρία, παρ’ όλο που ήμουν ανέτοιμος. Η πρόκληση μου ανέβασε το αίμα στο κεφάλι. Δεν σκόπευα να μην είμαι ευπρεπής, όμως δεν γίνεται να σιωπάς όταν τόσο απροκάλυπτα, βάναυσα, διαστρεβλώνεται η αλήθεια για να θριαμβεύσει το ψέμα, η προπαγάνδα».
• Δεν ήταν και λίγο να μιλήσετε για τη χούντα της ιδιωτικής τηλεόρασης...
Ηταν μια στιγμή ευστοχίας που έμελλε να πιάσει τόπο. Νομίζω δεν έχει μεγάλη σημασία το ίδιο το γεγονός, όσο η ερμηνεία του αντίκτυπού του στον κόσμο. Οι άνθρωποι διψούσαν να ονοματιστεί επιτέλους η καραμπινάτη διαπλοκή. Εγώ απλά είπα αυτό που όλοι γνώριζαν. Η δήλωση, λοιπόν, ενός υποτίθεται επωνύμου λειτούργησε ως θρυαλλίδα για να απελευθερώσει την ψυχή και το στόμα τόσων ανθρώπων. Η δική μου τεράστια ικανοποίηση είναι ότι άνθρωποι που δεν είχαν πρόσβαση στη μόρφωση ή στην εκτίμηση της πολιτικής κατάστασης κατάφεραν με τη στάση τους το πραγματικό γεγονός. Εκείνο που καθιστά το θέμα για το οποίο συζητάμε τώρα, ότι δηλαδή ένας ηθοποιός προκάλεσε την εκτροπή αυτή, ασήμαντο.
• Ως ηθοποιός είστε συνηθισμένος στην επιδοκιμασία.
Μιλάμε για άλλη ποιότητα... Στο θέατρο οι άνθρωποι είναι σαν να γνωρίζουν εκ προοιμίου την ελαφρά οίηση που κατέχει τον ηθοποιό. Και χαϊδολογούν τον ναρκισσισμό του. Ξέρουν δε ότι ξέρεις πως σε κολακεύουν για να νιώσεις καλά. Αυτό, όμως, το να σου χαμογελούν, να σε αγκαλιάζουν επειδή για μια στιγμή που είπες το αυτονόητο ενώθηκαν μαζί σου, είναι μεγάλη, ανείπωτη χαρά.
• Πώς νιώθετε μετά από αυτό;
Επί μέρες η αδρεναλίνη μου βρίσκεται στα ύψη. Νιώθω ότι δεν αξίζω τις τιμές που μου αποδίδονται. Ενας κοινός άνθρωπος, ένα κακομοίρικο είμαι κι εγώ, που το αξίωσε η συγκυρία να παίξει τον μικρό ρόλο στα πράγματα - και το λέω ευθέως, χωρίς ψευτοσεμνότητα. Ολα όσα έχω εισπράξει μέχρι τώρα ξεπερνούν τη διαχειριστική μου δυνατότητα. Να με κοιτούν μάτια με αγάπη -ποιον, εμένα!- σαν να είμαι σπουδαίος. Από την περασμένη Πέμπτη διπλασιάστηκε η απέχθειά μου για τους πολιτικούς, που έχοντας εισπράξει πίστη από τον λαό μπορούν να τον ξεχνούν μετά από έξι χρόνια ή έξι αιώνες και να τον προδίδουν ανενδοίαστα. Ενα πράγμα έκανα και πήρα πίσω ένα εκατομμύριο δώρα.
Πηγή: εφημερίδα των συντακτών