Σπύρος Χαριτάτος: «Δεν θα δίσταζα να προσπαθήσω σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο»

Σκοπός του να μεταφέρει τις δυσκολίες των επαγγελμάτων αυτών, αλλά και το πώς τις φέρνουν εις πέρας οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτές. «Στον Ανειδίκευτο Εργάτη οι συνθήκες είναι απολύτως πραγματικές, κάμερες και μικρόφωνα καταγράφουν ασταμάτητα καθ' όλη τη διάρκεια της βάρδιας, σε μια άγνωστη για μένα εργασία. Ό,τι βλέπετε είναι αυθόρμητο και ειλικρινές. Συνεπώς, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς πού ζορίστηκα περισσότερο ή λιγότερο. Όλα τα επαγγέλματα είχαν μικρές ή μεγάλες δυσκολίες, λόγω άγνοιας για το αντικείμενο, με ασυνήθιστες επιβαρύνσεις στο σώμα. Σίγουρα, όμως, υπήρξαν στιγμές που ένιωσα εξαντλημένος ή στιγμές που αισθάνθηκα ότι κινδυνεύω. Αποφεύγω, ωστόσο, να αναφέρω συγκεκριμένα, καθώς για κάθε δύσκολο επάγγελμα που βλέπετε οι αντοχές μου δοκιμάζονται για μία ή δύο βάρδιες, ενώ για τους εργαζόμενους γύρω μου είναι η δύσκολη καθημερινότητα τους» εξήγησε στο people για το επάγγελμα που τον δυσκόλεψε και συνέχισε: «Σίγουρα, γιατί μπορώ και νιώθω έστω λίγα από αυτά τα οποία οι άνθρωποι του μεροκάματου δεν μοιράζονται πια ως προβλήματα ή δυσκολίες που βιώνουν στη δουλειά τους. Κλείνονται στον εαυτό τους, γιατί πιστεύουν ότι οι άλλοι αδιαφορούν για τις αγωνίες τους. Για να κερδίσω μεροκάματο αξιοπρέπειας, δεν θα δίσταζα να προσπαθήσω σε οποιονδήποτε εργασιακό χώρο κι αν εκτιμούσα ότι έχω τις δυνατότητες να διεκδικηθώ μια σταθερή σχέση εργασίας, θα ταξίδευα οπουδήποτε»