Αγορίτσα Οικονόμου: «Την τηλεόραση δεν την κυνήγησα»

«Η αλήθεια είναι ότι την τηλεόραση δεν την κυνήγησα. Από την πρώτη στιγμή που τέλειωσα τη Σχολή Θεοδοσιάδη, το 2001, ξεκίνησα να δουλεύω στο θέατρο, που το αγαπούσα και το αγαπώ πάρα πολύ. Ήμουν μια χαρά και δεν ένοιωθα την ανάγκη για κάτι παραπάνω. Η πρόταση για το Κάτω Παρτάλι έγινε από τον Λευτέρη Παπαπέτρου, που τον εκτιμώ βαθιά και μου αρέσει η δουλειά του. Είχαν περάσει πια κάποια χρόνια που ήμουν στον χώρο και ίσως αισθανόμουν πιο σίγουρη για την υποκριτική μου, οπότε το έκανα με μεγάλη χαρά. Ήταν μάλλον η σωστή στιγμή για μένα. Αυτό που ξέρουμε για τη σειρά είναι ότι υπάρχει όλη η καλή διάθεση να συνεχιστεί και κατά πάσα πιθανότητα θα ξεκινήσουμε γυρίσματα στο τέλος του μήνα για την τρίτη σεζόν» τόνισε στο ΟΚ.

-Το ευρύ κοινό σε γνώρισε μέσα από τον κωμικό ρόλο της Λάμπραινας στη σειρά. Η σχέση σου με το δράμα ποια είναι;

«Ξεκίνησα με δραματικούς ρόλους από τη σχολή και βρέθηκα για πρώτη φορά στην Επίδαυρο παίζοντας στις Τρωάδες, οε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου. Έκτοτε έκανα πολλά και διαφορετικά πράγματα στο θέατρο. Δεν έχω πάντως ιδιαίτερη προτίμηση στην κωμωδία ή στο δράμα, αυτό που μου κινεί το ενδιαφέρον είναι ένας καλογραμμένοι ρόλος.»

-Πώς σου φαίνεται η αναγνωρισιμότητα που φέρνει π τηλεόραση; Σε φωνάζουν «Λάμπραινα» στον δρόμο;

«Μου έχει τύχει να με αναγνωρίσουν - πολλές φορές με κοιτάνε καλά καλά και μου χαμογελάνε. Στην αρχή ειδικά είχε πλάκα, γιατί δεν το είχα συνηθίσει, οπότε, όταν κάποιος με κοίταζε και χαμογελούσε, σκεφτόμουν: «Εγώ τώρα αυτόν κάπου τον ξέρω και δεν τον θυμάμαι καθόλου». Έσπαγα λοιπόν το κεφάλι μου να θυμηθώ. Σιγά σιγά κατάλαβα ότι συμβαίνει λόγω της σειράς κι είναι κάτι πολύ τρυφερό, γιατί οι άνθρωποι αυτοί χαίρονται και είμαστε εμείς αυτοί που με την υποκριτική μας σε έναν βαθμό τους προσφέρουμε χαρά. Οι ηθοποιοί δίνουμε και παίρνουμε παρηγοριά. Υπάρχει αυτό το αλισβερίσι με τα κοινά. Τι νόημα έχει να παίζω αν δεν έχω κανέναν θεατή από κάτω;»