Η σκληρή κριτική για το «Δεν έχω λόγια»: Τα σκυλάδικα και το… μαρτύριο

«Υπάρχουν πολλοί και συγκεκριμένοι λόγοι νια την κακή πορεία του τηλεπαιχνιδιού «Δεν έχω λόγια» του Mega. Εξαιρείται η παρουσία του Γιώργου Καπουτζίδη. Αν δεν ήταν κι αυτός, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα υπήρχε καν λόγος να γραφτεί καίει. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του, το αστείρευτο ταλέντο και την ενέργεια του, το συγκεκριμένο Παιχνίδι δεν έχει καμία ελπίδα σωτηρίας.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που δεν αφορά τον τηλεθεατή, σχεδόν ούτε καν το κοινό που βρίσκεται στο στούντιο. Αν το κλειδί της επιτυχίας ενός τηλεπαιχνιδιού είναι η δυνατότητα που δίνεται στους τηλεθεατές να συμμετέχουν κι αυτοί με τον τρόπο τους, να παίζουν όποτε μπορούν, να μαντεύουν τη σωστή απάντηση, τη σωστή λέξη, τον στίχο παρακάτω, τη λύση του γρίφου, τότε το συγκεκριμένο την έχασε ή μάλλον δεν την είχε ποτέ.

Τι να κάνει κάποιος που το παρακολουθεί όταν απλώς στην οθόνη του εμφανίζονται δυο παίκτες οι οποίοι τραγουδούν όλα τα τραγούδια φαρσί; Είναι σαν να πηγαίνεις σε ένα μπαρ και ξαφνικά να πέφτεις πάνω σε μια παρέα που διασκεδάζει κάνοντας καραόκε. Ή φεύγεις ή ελπίζεις να τελειώσει γρήγορα το μαρτύριο σου...

Επιπλέον το συγκεκριμένο παιχνίδι ατύχησε ακόμη και σε επίπεδο ρεπερτορίου. Άρχισε με τα γνωστά σκυλάδικα, τα οποία στην πορεία «κουκούλωσε» κάπως με μερικά έντεχνα. Ουσιαστικά πρόκειται για μη γοητευτικό τηλεοπτικό προϊόν το οποίο είναι απορίας άξιον γιατί επελέγη από το κανάλι, και μάλιστα για τη ζώνη του prime time» έγραψε στην στήλη της στο Βήμα η Αφροδίτη Γραμμέλη.