Σοφία Ρομπολή: «Λύγισα, πώς να μην φύγουν δάκρυα από τα μάτια μου;»

Μπορεί να παρουσιάζει το δελτίο ειδήσεων για κωφούς 18 χρόνια στον Alpha και να μην την βλέπουμε συχνά έτσι, αλλά με αυτά που κλήθηκε να μεταφέρει στους τηλεθεατές δεν άντεξε.

«Πραγματικά δεν είμαι εγώ η είδηση. "Η διερμηνέας που δάκρυσε". Στο διπλανό παράθυρο είναι η είδηση, με τα παιδιά που σέρνονται στους δρόμους μέσα στο κρύο, χωρίς γάλα και νερό εν έτει 2016. Παρουσιάζω 18 χρόνια το νοηματικό δελτίο στον Alpha και έχω περιγράψει σε 30.000 Έλληνες με προβλήματα ακοής -αν και δεν υπάρχει επίσημη απογραφή από το κράτος- πολύ άσχημα γεγονότα, όπως πολέμους και φυσικές καταστροφές. Αλλά όταν είδα το παιδάκι να σέρνει αποκαμωμένο τον σάκο του, στο οποίο είχε μέσα όλες τις μυρωδιές από το σπίτι του στη Δαμασκό, από την πατρίδα του, μπορεί ένα παιχνίδι, μια κουβέρτα, τα ρούχα στο συρτάρι του, λύγισα. Κάποιοι δεν άντεξαν που με είδαν να κλαίω. Λοιπόν, εγώ δεν θέλω ολιγόψυχους τηλεθεατές. Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η ζωή. Ποιος είπε ότι ο βίος μας θα είναι ανθόσπαρτος και χαρούμενος για πάντα; Μας έχει υπογράψει κανείς πιστοποιητικό μόνιμης κατοικίας, αρτιμέλειας, εργασίας; Είμαστε όλοι μας δυνάμει πρόσφυγες, μετανάστες, χωρίς πιστοποιητικά για οικονομική εξασφάλιση, για προσωπική ευτυχία ή περισσότερο για αιώνια υγεία. Όταν είδα τον παππού από τη Συρία να έχει στους ώμους του τον εγγονό του κι εκείνος να χτυπά παλαμάκια τα χεράκια του, ενώ ο ηλικιωμένος άνδρας τραβούσε για τα σύνορα φανερά εξαντλημένος, πώς να μη φύγουν δάκρυα από τα μάτια μου; Μπορεί να στενοχώρησα κάποιους, αλλά δεν είμαι ρομπότ, όταν ξέρω ότι το βλέμμα αυτού του παιδιού έχει δει διαμελισμένα πτώματα και η ακοή του έχει καταγράψει βομβαρδισμούς. Και όχι, δεν έχω δικά μου παιδιά, αλλά όλα τα παιδιά του κόσμου είναι το μέλλον της ανθρωπότητας και η αθωότητα. Ντρέπομαι γι' αυτήν την Ευρώπη, που θα κρατήσει τα πιο δυνατά άτομα για εργατικό προσωπικό και τα άλλα θα τα "βουλιάξει"» είπε σε συνέντευξή της σε καθημερινή εφημερίδα.