«60’ Ελλάδα»: Το 26ο οδοιπορικό του Μάνεση σε Αγαθονήσι, Αρκιούς και Μαράθι

Οι ιστορίες ξετυλίγονται…

Αγαθονήσι

Ένα νησί όπου οι κάτοικοι κρατούν ψηλά τη σημαία και βρίσκεται πιο κοντά στα τουρκικά παράλια παρά την Ελλάδα και τη Σάμο. Βεβαίως, με όλα τα επακόλουθα προβλήματα: εναέριες παραβιάσεις, τουρκικές ακταιωροί, προσφυγικές ροές. Ένα νησί κόσμημα, με γελαστούς ανθρώπους.

Άγιος Γεώργιος, το λιμάνι. Εκεί, συναντάμε τον υδραυλικό του νησιού, ο οποίος δουλεύει στην καφετέρια της γυναίκας του και παίζει βιολί για φίλους και πανηγύρια. Γύρισε και έμεινε.

Δεύτερη συνάντηση στο νησί, η κομμώτρια του νησιού που επισκέπτεται το Αγαθονήσι. Μόλις έφτασε από τη Σάμο για να χτενίσει και να κουρέψει. Λίγο μακρύτερα, στην παραλία Σπηλιά, η υπάλληλος των ΕΛΤΑ ήρθε από την Αθήνα και κάνει το μπάνιο της. Θα μείνει για όλο το καλοκαίρι και μετά επιστροφή στα κεντρικά των Αθηνών.

Στο λιμάνι, μπαίνει το πλοίο της γραμμής. Έφτασε το φορτηγό με τον γόνο. Οι εικόνες, εντυπωσιακές. Ο γόνος μεταφορτώνεται σε σκάφος και μεταφέρεται στις ιχθυοκαλλιέργειες που είναι η πηγή ζωής του νησιού. Μαζί με το πλοίο της γραμμής εμφανίζονται και τα πρώτα κότερα, με Αυστριακούς τουρίστες. «Ανακάλυψαν έναν παράδεισο», λένε. Στο Μικρό και το Μεγάλο Χωριό, τους δύο οικισμούς του Αγαθονησίου, οι 150 κάτοικοι υποδέχονται τους πρώτους επισκέπτες.

Αρκιοί

Αναχώρηση για τους γειτονικούς Αρκιούς. Μεσοπέλαγα, ακούμε το παράπονο των ψαράδων. «Καταστρεφόμαστε από τις φώκιες και τα δελφίνια», λένε.

Μπαίνοντας στο λιμάνι των Αρκιών, η… ιχθυόσκαλα. «Βαρβάκειο» ονομάζουν χιουμοριστικά οι 25 κάτοικοι το κτίσμα στο οποίο καθαρίζουν και παστώνουν τα ψάρια.

Τα βλέμματα στρέφονται σε ένα μικρό λιμανάκι, όπου οι παππούδες του νησιού φτιάχνουν σκάφη μινιατούρες.

Η Χριστίνα, ο κορμοράνος - μασκότ του νησιού, ανεβαίνει στα κεφάλια των ψαράδων και τρώει ψάρια. Απόλυτα εξοικειωμένη με τον άνθρωπο, έχει γίνει η ατραξιόν του Αγαθονησίου.

Ξεκινάμε για το σχολείο αφού πρώτα ανοίξουμε μια καγκελόπορτα στον δρόμο, η οποία κρατά μακριά τα κατσίκια από τον οικισμό. Μαθητές μόλις δύο! Δύο αδέλφια. Ο μικρός, πρώτη δημοτικού. Ο μεγάλος έκτη, και ελπίζει να συνεχίσει στο γυμνάσιο της Πάτμου και όχι να σταματήσει στο δημοτικό όπως τα άλλα αδέλφια του. Η Πολιτεία, δυστυχώς, δεν έχει επιδοτήσει σκάφος για τη μεταφορά των μαθητών σε γειτονικά νησιά και έτσι οι μικροί μαθητές γίνονται οικοδόμοι ή κτηνοτρόφοι.

Μαράθι

Μικρό νησί με ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η δραστηριότητα περιορίζεται σε έναν αμμουδερό κόλπο. Τρεις μόνιμοι κάτοικοι. Τρία αδέλφια. Ο μεγαλύτερος είναι ο… πειρατής, γιατί στην ταβέρνα του δεσπόζει πειρατική σημαία και… κρεμάλα για όποιον δεν πληρώνει. Χιούμορ, τρέλα και καλό φαγητό. Και ας μην έχουν έρθει ακόμα τα Τσάρτερ, που προτίμησαν Ιόνιο λόγω της προσφυγικής κρίσης.

Οι ιστορίες ξετυλίγονται…

Αγαθονήσι

Ένα νησί όπου οι κάτοικοι κρατούν ψηλά τη σημαία και βρίσκεται πιο κοντά στα τουρκικά παράλια παρά την Ελλάδα και τη Σάμο. Βεβαίως, με όλα τα επακόλουθα προβλήματα: εναέριες παραβιάσεις, τουρκικές ακταιωροί, προσφυγικές ροές. Ένα νησί κόσμημα, με γελαστούς ανθρώπους.

Άγιος Γεώργιος, το λιμάνι. Εκεί, συναντάμε τον υδραυλικό του νησιού, ο οποίος δουλεύει στην καφετέρια της γυναίκας του και παίζει βιολί για φίλους και πανηγύρια. Γύρισε και έμεινε.

Δεύτερη συνάντηση στο νησί, η κομμώτρια του νησιού που επισκέπτεται το Αγαθονήσι. Μόλις έφτασε από τη Σάμο για να χτενίσει και να κουρέψει. Λίγο μακρύτερα, στην παραλία Σπηλιά, η υπάλληλος των ΕΛΤΑ ήρθε από την Αθήνα και κάνει το μπάνιο της. Θα μείνει για όλο το καλοκαίρι και μετά επιστροφή στα κεντρικά των Αθηνών.

Στο λιμάνι, μπαίνει το πλοίο της γραμμής. Έφτασε το φορτηγό με τον γόνο. Οι εικόνες, εντυπωσιακές. Ο γόνος μεταφορτώνεται σε σκάφος και μεταφέρεται στις ιχθυοκαλλιέργειες που είναι η πηγή ζωής του νησιού. Μαζί με το πλοίο της γραμμής εμφανίζονται και τα πρώτα κότερα, με Αυστριακούς τουρίστες. «Ανακάλυψαν έναν παράδεισο», λένε. Στο Μικρό και το Μεγάλο Χωριό, τους δύο οικισμούς του Αγαθονησίου, οι 150 κάτοικοι υποδέχονται τους πρώτους επισκέπτες.

Αρκιοί

Αναχώρηση για τους γειτονικούς Αρκιούς. Μεσοπέλαγα, ακούμε το παράπονο των ψαράδων. «Καταστρεφόμαστε από τις φώκιες και τα δελφίνια», λένε.

Μπαίνοντας στο λιμάνι των Αρκιών, η… ιχθυόσκαλα. «Βαρβάκειο» ονομάζουν χιουμοριστικά οι 25 κάτοικοι το κτίσμα στο οποίο καθαρίζουν και παστώνουν τα ψάρια.

Τα βλέμματα στρέφονται σε ένα μικρό λιμανάκι, όπου οι παππούδες του νησιού φτιάχνουν σκάφη μινιατούρες.

Η Χριστίνα, ο κορμοράνος - μασκότ του νησιού, ανεβαίνει στα κεφάλια των ψαράδων και τρώει ψάρια. Απόλυτα εξοικειωμένη με τον άνθρωπο, έχει γίνει η ατραξιόν του Αγαθονησίου.

Ξεκινάμε για το σχολείο αφού πρώτα ανοίξουμε μια καγκελόπορτα στον δρόμο, η οποία κρατά μακριά τα κατσίκια από τον οικισμό. Μαθητές μόλις δύο! Δύο αδέλφια. Ο μικρός, πρώτη δημοτικού. Ο μεγάλος έκτη, και ελπίζει να συνεχίσει στο γυμνάσιο της Πάτμου και όχι να σταματήσει στο δημοτικό όπως τα άλλα αδέλφια του. Η Πολιτεία, δυστυχώς, δεν έχει επιδοτήσει σκάφος για τη μεταφορά των μαθητών σε γειτονικά νησιά και έτσι οι μικροί μαθητές γίνονται οικοδόμοι ή κτηνοτρόφοι.

Μαράθι

Μικρό νησί με ταβερνάκια και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Η δραστηριότητα περιορίζεται σε έναν αμμουδερό κόλπο. Τρεις μόνιμοι κάτοικοι. Τρία αδέλφια. Ο μεγαλύτερος είναι ο… πειρατής, γιατί στην ταβέρνα του δεσπόζει πειρατική σημαία και… κρεμάλα για όποιον δεν πληρώνει. Χιούμορ, τρέλα και καλό φαγητό. Και ας μην έχουν έρθει ακόμα τα Τσάρτερ, που προτίμησαν Ιόνιο λόγω της προσφυγικής κρίσης.

Μανεσης,μάνεσης,ΜΑΝΕΣΗΣ,maneshs,MANESHS,ellada,ELLADA,ελλαδα,ΕΛΛΑΔΑ,ελλάδα