Οι αντιφάσεις στο έργο των τηλεοπτικών αδειών
Στην ταινία «Εξολοθρευτής Άγγελος» του Λουίς Μπουνιουέλ του 1962 μια παρέα μεγαλοαστών, αφού ολοκληρώσουν το δείπνο τους, μεταφέρονται σε ένα σαλόνι από το οποίο για έναν ανεξήγητο λόγο αδυνατούν να εξέλθουν.
Ο εγκλεισμός τους στη διάρκεια των επόμενων ημερών οδηγεί στην απώλεια της αξιοπρέπειάς τους και την υποταγή στα ένστικτά τους.
Η απώλεια της αξιοπρέπειας και η υποταγή στα ένστικτα αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια την κανονικότητα στα τηλεοπτικά πράγματα της χώρας. Θα έλεγε κανείς ότι οι μεγάλοι της τηλεόρασης παραμένουν εγκλωβισμένοι στα σαλόνια της εξουσίας, αδυνατώντας να εξέλθουν, προσφέροντας παράλληλα στο κοινό ένα τηλεοπτικό θέαμα το οποίο χρόνο με τον χρόνο απογυμνώνεται όχι ως η γυμνή αλήθεια της πολιτικής ζωής αλλά ως ο ωμός κυνισμός της διαπλοκής.
Η αντίφαση των λύτρων
Σε αντίθεση με την κλασική ταινία, στο εγχώριο σενάριο υπάρχει πάντα μία εξήγηση πίσω από τις κλειστές πόρτες. Υπάρχει δε πολύ πριν οι καναλάρχες –πρώην, νυν και επόμενοι– εξαναγκαστούν σε τριήμερο εγκλεισμό στα γραφεία της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, μετατρεπόμενοι από πάροχοι θεάματος σε θέαμα οι ίδιοι.
Διαβάστε περισσότερα στο cnn.gr