Τζώρτζογλου: "Λίγο πριν πεθάνει με κράτησε μία ώρα, μόνο εμένα, και μου μιλούσε για το θέατρο"

«Είχα κανονίσει να φύγω μετά το τέλος των παραστάσεων του "Προμηθέα Δεσμώτη" και να επιστρέψω στην Αμερική, καθώς εκκρεμούν δύο ταινίες να ολοκληρώσω. Για τη μία από αυτές μετέφερα τα γυρίσματα μετά το τέλος των παραστάσεων, καθώς επιστρέφω στο Θέατρο Τέχνης ύστερα από 30 χρόνια. Θα παίξω στην παράσταση "Ρομπέρτο Τσούκο" του Κολτέζ, σε σκηνοθεσία Αντζελας Μπρούσκου, όπου θα υποδυθώ τον αδελφό της Γεωργιάννας Νταλάρα».

Η συνάντηση του με τον Κάρολο Κουν ήταν σημαδιακή. Τον εμπιστεύθηκε τότε, διακρίνοντας ίσως ένα υποκριτικό ταλέντο που θα μπορούσε να οδηγήσει κάπου. Ο Τζώρτζογλου εισήχθη στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης - και μάλιστα με υποτροφία. Υστέρα από δύο μήνες, ο μεγάλος θεατράνθρωπος του εμπιστεύτηκε τον ρόλο του Μιχάλη στον «Ήχο του όπλου» της Λουλάς Αναγνωστάκη και ο ίδιος έχει σήμερα το προνόμιο να αυτοδιαφημίζεται ως «ο τελευταίος μαθητής του Κουν», ενώ η σκηνοθεσία του έργου ήταν και η τελευταία του μεγάλου δημιουργού. Τα αισθήματα του ανάμεικτα. Φυσικά νιώθει πολύ χαρούμενος, αλλά έρχονται στιγμές στο μυαλό του από την τελευταία του συνάντηση με τον Κάρολο Κουν, στο νοσοκομείο, λίγη ώρα πριν φύγει από τη ζωή.

«Είναι ακόμα έντονη η μνήμη... Σαν χθες, που λίγο πριν πεθάνει με κράτησε μία ώρα, μόνο εμένα, και μου μιλούσε για το θέατρο. Ξαναθυμίζοντας μου τη φράση που έλεγε πάντα, ότι πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα. Ακόμα θυμάμαι τον πανικό μου, καθώς μου μιλούσε, μία ώρα πριν φύγει από τη ζωή, σαν να προσπαθούσε να μου μεταδώσει την ανάσα του στο στόμα μου, λέγοντας μου για τη ζωή που μπορεί να χαράζει κάποιος μέσα από το θέατρο, που θα σε κάνει πλουσιότερο ως άνθρωπο. Εγώ, θυμάμαι, ήμουν σε πανικό γιατί λιποθυμούσε συνέχεια και φώναζα τους γιατρούς και εκείνος τους έδιωχνε για να μου μεταδώσει την πείρα του. Τέτοια επιμονή είχε», λέει ο ηθοποιός στη Freddo.