Μπισμπίκης για «Η λέξη που δεν λες»: «Με συγκινεί αυτή η ιστορία»

Ο ηθοποιός μίλησε στο tvέθνος για την ιστορία της σειράς και αποκάλυψε.

«Με συγκινεί αυτή η ιστορία. Παίρνω σαν αφορμή το θέατρο όπου πάντα ανεβάζουμε μια παράσταση γιατί θέλουμε πραγματικά κάτι να πούμε, έτσι συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση. Το θέμα είναι τόσο δυνατό. Ο αυτισμός. Είναι ένα θέμα ταμπού που δεν έχει αγγιχτεί, κρατιέται λιγοστά κρυφά. Θεωρώ ότι υπάρχει μεγάλη άρνηση για το γεγονός από τους ανθρώπους. Δυστυχώς, αλλά αυτό πραγματεύεται το σίριαλ. Έχουμε κάνει διάφορες συζητήσεις με ψυχολόγους, με ψυχιάτρους για το πώς το αντιμετωπίζει η οικογένεια, η κοινωνία»

Πώς διαχειρίζεται η οικογένεια το γεγονός ότι το παιδί της, ο επτάχρονος Παυλής, διαγνώστηκε με αυτισμό;

« Η μητέρα δεν θέλει να μαθευτεί το γεγονός έξω, στην κοινωνία γιατί φοβάται ότι θα κατακρίνουν το παιδί, θα το απομονώσουν, θα το βάλουν στο περιθώριο. Ο πατέρας αντιμετωπίζει πιο ρεαλιστικά την κατάσταση και εκεί δημιουργείται η κόντρα μεταξύ του. ζευγαριού. Ουσιαστικά βλέπουμε πως αυτό το γεγονός από ,μόνο του επηρεάζει τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια. Δεν αλλάζει και χρειάζεται χρόνος για να το αποδεχτούν. Ο αυτισμός δεν είναι αρρώστια, δεν είναι κάτι που θεραπεύεται. Είναι μια άλλη κατάσταση, ένας άλλος κόσμος που εσύ οφείλεις να μπεις μέσα»

Υποδύεστε τον πατέρα της οικογένειας, τον Γιάννη. Μιλήστε μου για τον ρόλο σας.

«Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει κατάματα το πρόβλημα. Είναι ρεαλιστής, ντόμπρος, ειλικρινής, αγαπάει πολύ τη γυναίκα του, την Ελένη, είναι ερωτευμένος μαζί της, κάνει πίσω σε πολλά θέματα για να είναι εκείνη ήσυχη και να κρατάει την ισορροπία μέσα στο σπίτι. Θέλει να δημιουργήσει αλλά το γεγονός αυτό του σταματά με έναν τρόπο τα όνειρα, του τραβάει το χαλί από κάτω. Θα βγει εκτός ορίων, αλλά θα σταθεί κοντά στο παιδί και στην οικογένεια. Είναι ένας Κρητικός με αρχές. Ο Γιάννης επίσης έχει πολύ καλή σχέση και με τη Νατάσα, την κόρη της γυναίκας του από τον πρώτο της γάμο. Είναι στοργικός, την προσέχει, είναι φίλος της. Την αντιμετωπίζει σαν να είναι δικό του παιδί»