Καταλειφός: Τι ήταν αυτό που τον έκανε να πει «ναι» στη σειρά «Η λέξη που δε λες»;

Επιστρέφετε έπειτα από χρόνια στην τηλεόραση. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν ισχυρά κίνητρα που σας έπεισαν;
«Ναι, όντως. Το πρώτο ήταν ο Θοδωρής Παπαδουλάκης. Είχα δει κάποια επεισόδια από το "Νησί" και μου φάνηκε μια πολύ καλή δουλειά. Ηταν εχέγγυο λοιπόν το όνομά του. Επίσης μέτρησε και το γεγονός ότι τα γυρίσματα θα γίνονταν καλοκαίρι, οπότε και δεν είχα θεατρικές υποχρεώσεις, και πήγα στην Κρήτη. Με γοήτευσε και η ιδέα να μιλήσω τη γλώσσα της Κρήτης, επειδή υποδύομαι έναν Κρητικό που ζει στην επαρχία. Πάντα μου προξενούσε μια γοητεία, σαν να είναι μια ξένη γλώσσα, ήταν πρόκληση για εμένα. Επίσης, δεν μπορώ να παραλείψω και τους πολύ καλούς συνεργάτες που είχα δίπλα μου».

Πώς σας φάνηκε η εμπειρία της γλώσσας;
«Η κρητική γλώσσα μού άρεσε πολύ. Εχει μια μουσικότητα, ήταν σαν ένα δύσκολο παιχνίδι που με έβγαλε από τις συνήθειές μου».

Η σειρά αγγίζει το ευαίσθητο θέμα του αυτισμού, που ήταν ταμπού πριν από μερικά χρόνια. Εσάς σας φάνηκε ελκυστικό να το πραγματευθείτε από την τηλεόραση;
«Ενώ είναι ένα έργο που μιλά για ένα αυτιστικό παιδάκι, το εγγονάκι μου στη σειρά, εμένα αυτό που με συγκίνησε στην ιδέα του σεναρίου είναι το ότι όλα τα πρόσωπα ονειρεύονται μια ζωή η οποία δεν έρχεται όπως την επιθυμούν. Σε χτυπά ένα πρόβλημα, όπως είναι ο αυτισμός, και κάνεις έναν αγώνα να αποδεχτείς ότι η ζωή δεν είναι όπως ήθελες, γιατί πάντα η ζωή σού επιφυλάσσει και τις δυσάρεστες εκπλήξεις. Η ανάγκη να το αποδεχτείς και να συμφιλιωθείς με μια διαφορετικότητα, όπως είναι ο αυτισμός, εμένα με συγκίνησε στη συγκεκριμένη ιστορία. Αυτό το ζευγάρι ζει πολύ καλά και η ζωή τους ανατρέπεται όταν διαπιστώνουν τον αυτισμό. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση να αποδεχτείς κάτι που οι υπόλοιποι δεν αποδέχονται. Μεσολαβεί λοιπόν και ένα πολύ μεγάλο διάστημα που το κρύβουν και δεν το λένε, γι' αυτό και η σειρά λέγεται "Η λέξη που δεν λες". Δεν λες ποιο είναι το πρόβλημα», λέει ο ηθοποιός στο Βήμα.