Άγριο κράξιμο στα πάνελ των εκπομπών

«Θα γίνω κακός και δεν το θέλω (και πολύ). Τα πάνελ των εκπομπών φέτος είναι κάτι παρακάτω από μέτρια. Μάλιστα, για πρώτη φορά, οι λεγόμενοι «συ-μ παρουσιαστές» δεν έχουν ούτε ξεκάθαρες απόψεις, ούτε πληροφορία, αλλά ούτε κι επιχείρημα για το καυστικό σχόλιο. Το οποίο καυστικό, μάλιστα, τις περισσότερες φορές είναι απλά βλακώδες, ένα τσιτάτο, μια «ατάκα» που συνήθως ο έρμος ο πανελίστας στύβει το μυαλό για να πει (έχοντας και το άγχος να προλάβει τον διπλανό του), μόνο που το κάνει συνήθως την ώρα που προβάλλεται το θέμα το οποίο καλείται να σχολιάσει, με αποτέλεσμα να μην... ακούει το περιεχόμενο του και -όταν το βίντεο τελειώνει- να εκστομίζει την αμετροέπεια του.

Το σημαντικότερο πρόβλημα πλέον στα περισσότερα πάνελ είναι ότι δεν έχουν λόγο ύπαρξης, γιατί ο τηλεθεατής το «έχει» καλύτερα, μέσω των social media! Δεν τον αφορά να ακούσει την άποψη που είτε κινείται στη λογική μιας «παλιακής» τηλεόρασης, με «ρόλους» (η ωραία, η ξινή, ο χαρούμενος, ο macho), είτε στην τάχα μου χαλαρότητα μιας ντεμέκ «παρέας» (που απλά μοιράζεται το ίδιο στούντιο, γιατί τίποτα παραπάνω δεν ενώνει κανέναν τους).

Ο τηλεθεατής έχει τη δυνατότητα να γίνει ο ίδιος «πανελίστας» ενός διαδραστικού μάλιστα «παιχνιδιού», στο twitter, το facebook, ακόμη και το instagram, λέγοντας απολύτως ελεύθερα την άποψη του, δίχως να έχει στόχο τη διασημότητα (υπάρχουν κι εδώ βέβαια εξαιρέσεις).

Κι αν δεν θέλει να είναι «πάνελ», ο χρήστης των social media μπορεί να διαβάζει πολύ περισσότερες και σαφώς πιο εύστροφες και πρωτότυπες «ατάκες» από τους χιλιάδες «πανελίστες» της νέας γενιάς των media, που κυριολεκτικά «κεντάνε» στις timeline κάθε λογής. Το μόνο που μπορεί ενδεχομένως να ανταγωνιστεί αυτούς τους «χαρακτήρες» είναι τα τηλεοπτικά πάνελ που παρέχουν πληροφορία κι όχι απλά σχόλιο που εξαντλείται στο «εγώ πιστεύω, εγώ νομίζω, εγώ θεωρώ». Δεν μας νοιάζει, κουκλίτσα μου, τι νομίζεις και πιστεύεις εσύ, γιατί αν δεν μας δώσεις πληροφορία που δεν ξέρουμε, δεν είσαι τίποτα παραπάνω απ' ό,τι κι εμείς, οι τηλεθεατές. Τόσο απλά.

Κι επειδή δεν μπαίνουν τα πάντα στο ίδιο τσουβάλι, για να καταλάβουμε τη σημασία ενός πραγματικά πετυχημένου πάνελ, που δίνει και πληροφορία αλλά και σχόλιο και μάλιστα δίχως ίχνος επιτήδευσης, ας περιμένουμε την επιστροφή των «Ράδιο Αρβύλα». Συμφωνεί ή όχι κάποιος με το περιεχόμενο ή το στιλ τους, ένα είναι δεδομένο: Η δομή και η «λειτουργία» τους είναι μάθημα που πρέπει να διδάσκεται σε σχολές τηλεόρασης» έγραψε ο Θέμης Μάλλης σε κείμενό του στην εφημερίδα Freddo.