Γιώργος Καπουτζίδης: «Δεν έχω στενοχώρια για την «Εθνική Ελλάδος»

«Νομίζω ότι ακριβώς λόγω της κατάστασης που επικρατεί στην τηλεόραση προέκυψε η διάθεση να γράψω δύο ιστορίες παράλληλα: μία αστυνομική σειρά για την τηλεόραση και ένα κοινωνικό σενάριο για το σινεμά. Θα ήθελα μέσα στο 2017 να τις τελειώσω και τις δύο και να γράψω και για το θέατρο. Θέλω να τα κάνω όλα. Γιατί; Διότι κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι τόσο εύθραυστα που δεν μπορείς να περιμένεις πότε θα χτυπήσει το τηλέφωνο. Πρέπει να δημιουργήσεις μόνος σου την ευκαιρία σου. Εγώ μπήκα στην τηλεόραση φτιάχνοντας την ευκαιρία μου και από ένα σημείο και μετά τα πράγματα πήγαιναν αυτόματα. Μου έρχονταν προτάσεις. Συνέχεια. Κι έλεγα “ναι”, έλεγα “όχι”. Πολλά “όχι” έχω πει είναι η αλήθεια. Όταν λοιπόν είδα αυτό τον χαμό στα τηλεοπτικά, σκέφτηκα ότι ήταν καιρός να γυρίσω πίσω στην περίοδο που έφτιαχνα εγώ τις ευκαιρίες μου. Και πραγματικά χαίρομαι που το έκανα» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.

Ωστόσο, μολονότι έχει ήδη ανοίξει τον βηματισμό του για την επόμενη δουλειά του, οι λογαριασμοί του με την πιο πρόσφατη δουλειά του, την ανολοκλήρωτη «Εθνική Ελλάδος», παραμένουν ανοιχτοί. Ή μήπως όχι;

«Δεν έχω στενοχώρια για τη σειρά. Γιατί μπορεί μεν η δουλειά να μην έχει ολοκληρωθεί, έχει όμως ολοκληρώσει το καλό που είχε να κάνει. Ξέφυγε από τη συνηθισμένη μυθοπλασία της ελληνικής τηλεόρασης, από την οποία ήθελα κι εγώ να ξεφύγω γιατί δεν με εξέφραζε πια. Έμαθα μέσα από αυτή σειρά σε ποιους δρόμους θα ήθελα να κινηθώ, έχω πει πράγματα που ήθελα να πω, έχω συνεννοηθεί με το κοινό. Ξέρουν πια τι να περιμένουν από μένα. Θυσίασα στην ουσία το μισό από το κοινό του ”Παρά Πέντε" εν γνώσει μου και θα το ξανάκανα άλλη μία φορά. Κράτησα τους τηλεθεατές που αισθάνομαι ότι με αφορούν και τους αφορά κι εκείνους αυτό που έχω να τους πω. Και πήρα όχι αναγνώριση ή διασημότητα, αλλά εκτίμηση από το κοινό. Κι αυτό είναι και το πιο όμορφο. Ολοι με ρωτούσαν: ”Πότε θα γράψεις ένα καινούριο 'Παρά Πέντε'"; Την άκουγα συνέχεια αυτή την ερώτηση. Μπορούσα να το κάνω. Ξέρω πάνω κάτω τι θέλει ο κόσμος. Ομως, αν το έκανα, θα ήμουν παγιδευμένος σε εκείνο που θέλει ο κόσμος, όχι σ’ αυτό που θέλω εγώ. Νομίζω ότι αυτό είναι και το πρόβλημα της ελληνικής κωμωδίας, η οποία δεν με εκφράζει καθόλου. Γράφονται συνεχώς τα ίδια. Κι αυτή, αν θες, είναι και η απογοήτευσή μου από ανθρώπους που τους θαύμαζα και τους είχα πρότυπο. Βλέπω ότι έμειναν σε αυτό που έκαναν πάντα, παγιδεύτηκαν ενώ μπορούσαν να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα. Εγώ, λοιπόν, θέλω να κάνω αυτό που θέλω εγώ»